Działki Leśne

---

Historia

Najmłodsza dzielnica przedwojennej Gdyni zaczęła wchodzić w skład miasta od 1933 roku. Lata 1928–1933 to okres, kiedy teren ten nosił nazwę Chylońskich Działek Leśnych. Dynamika rozwoju Gdyni wymagała pozyskania wolnych działek pod zabudowę, a z uwagi na ukształtowanie terenu oraz prywatną własność gruntów, władze skupiły się przede wszystkim na obszarach, które należały do państwa, otaczających miasto od strony zachodniej. Były to tereny leśne usytuowane na krawędzi wysoczyzny polodowcowej, w skład których wchodziło nadleśnictwo chylońskie.

Ponieważ te obszary były dziewicze i nieuzbrojone, ich przygotowanie pod zabudowę wymagało znaczących inwestycji. Dodatkowym wyzwaniem były różnice poziomów: na przykład, zaledwie 350 metrów od ulicy Tatrzańskiej, na wysokości ulicy Słupeckiej, znajdował się punkt wznoszący się do 103 m n.p.m.

Władze miasta zaczęły interesować się tymi terenami już w 1926 roku. Dążyły do zapobieżenia dzikiej parcelacji i stworzenia sprzyjających warunków do budowy domów mieszkalnych, co miało na celu ograniczenie spekulacji rynkowej i obniżenie czynszów. W 1931 roku zatwierdzono plan budowy dzielnicy dedykowanej „średnio zamożnej grupie mieszkańców”. Ostatecznie włączone w obszar Gdyni Działki Leśne miały powierzchnię 294 hektarów, a za podział zajmowało się Towarzystwo Budowy Osiedli.

Budowa nowych terenów ruszyła energicznie i w 1933 roku z wytyczonych 335 działek budowlanych sprzedano już 250, a do 1934 roku wydano 142 zezwolenia na budowę domów mieszkalnych, w tym 50 obiektów tymczasowych.

Do roku 1936 Działki Leśne mogły pochwalić się populacją liczącą niemal 4,5 tysiąca mieszkańców oraz 295 istniejącymi budynkami. Ulice dzielnicy, takie jak Leśna (obecnie ul. Wolności), Słupecka, Nowogrodzka oraz Witomińska, prowadziły przez doliny erozyjne i parowy. Przed wybuchem II wojny światowej obszar ten został prawie całkowicie zabudowany. Wśród wybudowanych obiektów wyróżnia się modernistyczna kamienica zaprojektowana przez Stanisława Ziołowskiego na ul. Słupeckiej 9, z charakterystycznym pasmowym układem elewacji oraz zaokrąglonym narożnikiem, co tworzyło harmonijny ciąg przestrzenny.

Ulice dzielnicy otrzymały nazwy związane z różnymi regionami Polski (Śląsk, Mazury, Tatry) oraz miastami (Elbląg, Olsztyn). W związku z pewną izolacją tej części miasta od śródmieścia planowano budowę szpitala, teatru i kina, jednak te inwestycje nie zostały zrealizowane. Kluczowymi obiektami w dzielnicy stały się kościół, klasztor i gimnazjum z liceum jezuitów, którzy osiedli w Gdyni w 1937 roku. Budowla ta znajduje się na wysokości 60 m n.p.m. przy ulicy Tatrzańskiej 35.

Pod koniec II wojny światowej powstała podziemna sztolnia przeciwlotnicza o długości ok. 300 metrów, umiejscowiona pomiędzy ul. Witomińską a ul. Olsztyńską.

---

Oceń: Działki Leśne

---