Arkadiusz Rybicki

---

Życiorys

Arkadiusz Rybicki to postać znana w historii Polski, urodzony w Gdańsku, ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku oraz w 1978 roku był absolwentem historii na Uniwersytecie Gdańskim. Już w drugiej połowie lat 70. zaangażował się w działalność opozycyjną na Wybrzeżu, wspierając ruchy wolnościowe.

Od 1976 roku współpracował z Komitetem Obrony Robotników (KOR), a w 1977 roku był jednym z inicjatorów utworzenia Studenckiego Komitetu Solidarności w Gdańsku. Jego działalność w latach 1977–1979 obejmowała także prace w Ruchu Oporu Przeciwko Cenzurze i Opozycji (ROPCiO), gdzie był odpowiedzialny za druk pomorskiej edycji pisma „Opinia”. W latach 1978–1980 pracował jako archiwista, zatrudniony przez ks. Hilarego Jastaka w Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni, a następnie w kościele św. Krzyża w Gdańsku, gdzie zyskał reputację jako autor monografii.

Jako członek Ruchu Młodej Polski, redagował wydawane w drugim obiegu czasopismo „Bratniak”. W sierpniu 1980 roku włączył się aktywnie w pomoc strajkującym robotnikom, a wraz z Maciejem Grzywaczewskim sformułował 21 postulatów Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego, co zaowocowało wpisem tablicy postulatów na listę światowego dziedzictwa UNESCO „Pamięć Świata” w 2003 roku.

Po sierpniu 1980 roku, zaangażował się w działalność NSZZ „Solidarność” i kierował agencją prasową Biura Informacji Prasowej Krajowej Komisji Porozumiewawczej. W czasie stanu wojennego był internowany w Strzebielinku, a następnie w latach 1983–1988 blisko współpracował z Lechem Wałęsą. Od 1984 do 1990 roku pracował w Bibliotece Gdańskiej PAN, w „Przeglądzie Katolickim” oraz w Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Świetlik”.

W latach 1990–1991 pełnił funkcję szefa Zespołu Obsługi Politycznej Prezydenta RP w Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy, jednak po konflikcie z Mieczysławem Wachowskim odszedł z tej posady. Po tym okresie prowadził własną działalność i był dyrektorem kreatywnym w Agencji Filmowej Profilm, biorąc udział w produkcji programów telewizyjnych, w tym „Lalamido”.

Od 1999 do 2001 roku był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, gdzie odpowiadał za współpracę z zagranicą i integrację europejską. Po zakończeniu tej kadencji, w latach 2003–2004 pełnił rolę dyrektora Nadbałtyckiego Centrum Kultury oraz dyrektora departamentu kultury w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Pomorskiego w latach 2002–2005. Warto dodać, że w latach 1998–2005 zasiadał w radzie miasta Gdańska.

Był współzałożycielem Koalicji Republikańskiej w 1991, z której to listy bezskutecznie kandydował do Sejmu. Następnie działał w Partii Konserwatywnej oraz Stronnictwie Konserwatywno-Ludowym, a od 2001 roku w Platformie Obywatelskiej, w której pełnił funkcję przewodniczącego w Gdańsku. W 2005 roku uzyskał mandat poselski w Sejmie V kadencji, a w 2007 roku po raz drugi został posłem, zdobywając 13 968 głosów.

Rybicki był również autorem publikacji dotyczących historii, polityki i kultury oraz scenariuszy filmów dokumentalnych. Niestety, zginął tragicznie 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M pod Smoleńskiem, będąc w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Uroczystości pogrzebowe miały miejsce 26 kwietnia 2010 roku w gdańskim kościele św. Mikołaja. Arkadiusz Rybicki spoczywa na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku, w rejonie IV, tarasie I-1a-42.

Odznaczenia, wyróżnienia i upamiętnienie

W 1999 roku Arkadiusz Rybicki został uhonorowany odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”, co stanowiło pierwsze z wielu jego wyróżnień. Dwa lata później, w 2001 roku, został doceniony przez prezydenta Francji Jacques’a Chiraca, który przyznał mu Order Narodowy Zasługi. W 2005 roku odebrał Medal 25-lecia „Solidarności”, świadczący o jego zaangażowaniu w działalność na rzecz społeczeństwa.

Na mocy postanowienia marszałka Sejmu, Bronisława Komorowskiego, który pełnił wówczas obowiązki prezydenta RP, Arkadiusz Rybicki został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. Odznaczenie to otrzymał 16 kwietnia 2010 roku, po rekomendacji Kapituły Orderu, za swoje wybitne zasługi w służbie państwu oraz społeczeństwu. W tym samym roku został także pośmiertnie uhonorowany Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2015 roku prezydent Andrzej Duda przyznał mu pośmiertnie Krzyż Wolności i Solidarności.

W hołdzie jego pamięci rada miejska Sopotu zdecydowała się nazwać skwer imieniem Arkadiusza Rybickiego, który znajduje się w sąsiedztwie siedziby urzędu miasta. Dodatkowo, w 2011 roku na budynku przy ul. Sienkiewicza 10 w Gdańsku-Wrzeszczu odsłonięto tablicę pamiątkową, upamiętniającą jego osobę. W 2014 roku nowoczesny tramwaj Pesa Jazz Duo zyskał imię „Aram Rybicki”. Kolejnym elementem jego upamiętnienia stał się film dokumentalny pt. „Aram”, stworzony przez Krzysztofa Talczewskiego, który powstał w 2014 roku. W 2015 roku Pozytywna Szkoła Podstawowa w Gdańsku również została nazwana jego imieniem.

Życie prywatne

Arkadiusz Rybicki był człowiekiem, którego życie osobiste było ściśle związane z jego rodziną. Był synem Stefana i Marii Rybickich, a także bratem trzech osób: Mirosława Rybickiego, Sławomira Rybickiego i Bożeny Rybickiej. Jego formalnym związkiem z rodziną był także związek ze szwagrem, Maciejem Grzywaczewskim.

Od 1976 roku jego żoną była Małgorzata Rybicka. Wspólnie wychowywali dwoje dzieci: córkę Magdalenę oraz syna Antoniego. Życie rodzinne Arkadiusza Rybickiego, pełne miłości i wsparcia, odgrywało kluczową rolę w jego codzienności.

---

Oceń: Arkadiusz Rybicki

---