Janusz Kaczmarek

---

Życiorys

Janusz Kaczmarek, po ukończeniu studiów prawniczych na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego, służył nauce także w Białymstoku, gdzie w 2012 roku uzyskał stopień doktora nauk prawnych. Jego praca doktorska nosiła tytuł: *Kryminologiczne i prawne aspekty przestępstwa wzięcia i przetrzymywania zakładnika (art. 252 k.k.)*. Pracował w Prokuraturze Rejonowej w Elblągu, a od 1988 roku przebywał w Prokuraturze Rejonowej w Gdańsku. W swoim młodzieńczym okresie zaangażował się w działalność Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej oraz Stronnictwa Demokratycznego, będąc również członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej pod koniec lat 80.

W latach 1988-1993 Kaczmarek kontynuował swoją karierę w Prokuraturze Rejonowej w Gdańsku, przez znaczną część tego okresu pełnił rolę zastępcy prokuratora rejonowego. Następne lata, od 1993 do 2000, spędził jako prokurator rejonowy w Gdyni. W 1993 roku ubiegał się, na namowę prezydent Gdyni Franciszki Cegielskiej, o fotel posła w Sejmie, startując z listy Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform, jednak jego kandydatura okazała się bezskuteczna. Kaczmarek prowadził wykłady na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz w Studium Doskonalenia Nauczycieli i Podyplomowym Studium Przeciwdziałania Patologiom Społecznym w Gdańsku.

Jego twórczość naukowa obejmuje publikacje w czasopismach takich jak „Przegląd Oświatowy”, „Prokuratura i Prawo”, „Państwo i Prawo”. Jest współautorem książki *Porwania dla okupu* oraz autorem monografii *Przestępstwo wzięcia i przetrzymywania zakładnika. Aspekty prawne i kryminologiczne*.

W 2000 roku Janusz Kaczmarek został prokuratorem okręgowym w Gdańsku, a w roku 2001 zasiadł na fotelu zastępcy prokuratora generalnego, którym wówczas był Lech Kaczyński. W sierpniu 2001 roku pełnił równocześnie rolę wicedyrektora Biura Postępowania Przygotowawczego w Prokuraturze Krajowej, a rok później powołano go na stanowisko prokuratora apelacyjnego w Gdańsku. Z dniem 31 października 2005 roku objął pozycję prokuratora krajowego w Ministerstwie Sprawiedliwości, zarządzanym przez Zbigniewa Ziobrę.

8 lutego 2007 roku premier Jarosław Kaczyński odwołał Kaczmarka z tej funkcji, a następnie prezydent Lech Kaczyński, na wniosek Kaczmarka, powołał go na ministra spraw wewnętrznych i administracji. 14 marca 2007 roku Janusz Kaczmarek otrzymał nominację na członka Rady Bezpieczeństwa Narodowego, jednakże już 8 sierpnia tego samego roku został odwołany. Przyczyny tego działania były związane z oskarżeniami, że rzekomo był źródłem przecieku w sprawie akcji CBA dotyczącej Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, znanej jako afera gruntowa.

W dniu 13 sierpnia 2007 roku został uznany przez grupę posłów LPR oraz Samoobrony RP za kandydata na prezesa Rady Ministrów w trybie konstruktywnego wotum nieufności, lecz 7 września 2007 roku wycofał swoją zgodę na kandydowanie, co spowodowało, że wniosek nie został poddany pod głosowanie. Dnia 30 sierpnia 2007 roku Janusz Kaczmarek został zatrzymany przez ABW, oskarżany o utrudnianie śledztwa i składanie fałszywych zeznań. Sąd jednak uznał zatrzymanie za bezzasadne, a postępowanie umorzono w 2009 roku.

W 2008 roku ukazał się wywiad rzeka z Januszem Kaczmarkiem, przygotowany przez Marka Balawajdera i Romana Osicę, zatytułowany *Cena władzy*, dotyczący między innymi sprawy jego zatrzymania.

W 2010 roku Janusz Kaczmarek zdołał zdobyć wpis na listę radców prawnych, a następnie na listę adwokatów, rozpoczynając tym samym praktykę w zawodzie. Objął również rolę wykładowcy w Wyższej Szkole Administracji i Biznesu im. Eugeniusza Kwiatkowskiego w Gdyni.

---

Oceń: Janusz Kaczmarek

---