Bernard Dornowski

Kultura i sztuka

Bernard Dornowski to wybitna postać na polskiej scenie muzycznej, znanym nie tylko jako gitarzysta, ale także jako basista i wokalista.

Urodził się 15 grudnia 1943 roku w Gdyni, co znacząco wpłynęło na jego muzyczny rozwój i karierę artystyczną.

Życiorys

Bernard Dornowski to postać, która wpisała się w historię polskiej muzyki. W 1962 roku zaczął swoją muzyczną przygodę jako członek grupy Niebiesko-Czarni.

Już w 1964 roku opuścił tę formację, aby współzałożyć nowy zespół Pięciolinie, który w 1965 roku przekształcił się w znane Czerwone Gitary. Jego rola w zespole obejmowała zarówno funkcję gitarzysty, jak i wokalisty, w latach 1965–1969 oraz 1974–1979. Po przerwie, w latach 1969–1974 i 1991–1999, pełnił rolę wokalisty i gitarzysty basowego.

W 1999 roku, z powodu problemów zdrowotnych, Dornowski zdecydował się zakończyć swoją działalność koncertową z Czerwonymi Gitarami. Jednak w 2010 roku powrócił jako lider zespołu Bernard Dornowski ex Czerwone Gitary, gdzie wykonuje utwory z repertuaru swojego byłego zespołu.

Osobiście związany jest z Heleną Kras, z którą jest żonaty.

Nagrody

Bernard Dornowski, jako uznany artysta, zdobył wiele wyróżnień za swoje zasługi w dziedzinie kultury i sztuki. Jego talent i zaangażowanie przyczyniły się do rozwoju muzycznej sceny w Polsce, a zwłaszcza w Gdańsku.

  • W 2011 roku otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury, która była hołdem za jego osiągnięcia artystyczne oraz za wkład w życie kulturalne Gdańska, z okazji jubileuszu 50-lecia sceny muzycznej „Non – Stop”,
  • W 2015 roku ponownie został uhonorowany Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury, związanej z 50-leciem zespołu Czerwone Gitary, podkreślając jego znaczenie dla muzyki w regionie.

Przypisy

  1. a b Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. gdansk.pl. [dostęp 23.06.2016 r.]
  2. Jerzy Kossela, Seweryn Krajewski, Jerzy Skrzypczyk, „Czerwone Gitary” to właśnie my, Tadeusz Sosnowski (oprac.), Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, 1992, s. 59.
  3. Jerzy Kossela, Seweryn Krajewski, Jerzy Skrzypczyk, „Czerwone Gitary” to właśnie my, Tadeusz Sosnowski (oprac.), Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, 1992, s. 74–77.
  4. Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński: Encyklopedia Polskiego Rocka. Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 103.

Oceń: Bernard Dornowski

★★★★★
Średnia ocena:4.53 Liczba ocen:23