Zbigniew Ciesielski

---

Życiorys

W 1953 roku Zbigniew Ciesielski ukończył V Liceum Ogólnokształcące w Gdyni, w Oksywiu, a następnie rozpoczął studia z zakresu matematyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, które zakończył w 1958 roku. W 1960 roku obronił pracę doktorską pt. „O rozwinięciach ortogonalnych prawie wszystkich funkcji w przestrzeni Wienera”, napisaną pod kierunkiem wybitnego matematyka, Władysława Orlicza. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Instytucie Matematycznym PAN, gdzie w 1963 roku otrzymał habilitację.

W 1969 roku Ciesielski uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego (belwederskiego), a w 1974 roku tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1968–1972 pełnił funkcję opiekuna Pracowni IM PAN w Gdańsku, a od 1973 do 1999 roku kierował Oddziałem Gdańskim IM PAN. Dodatkowo, w latach 1993–1995 był przewodniczącym Oddziału Gdańskiego PAN oraz członkiem prezydium PAN. W latach 1996–1998 przewodniczył Komitetowi Matematyki PAN, a w latach 1977–1989 zasiadał w Radzie Naukowej Międzynarodowego Centrum Matematycznego im. Stefana Banacha PAN.

Ciesielski miał również istotny wpływ na środowisko akademickie, jako współredaktor czasopisma Studia Mathematica w latach 1975–2000. Równocześnie, w latach 1967–1969 uczył studentów w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, a w latach 1970–1995 związany był z Uniwersytetem Gdańskim.

Był promotorem 12 przewodów doktorskich, w tym prac Stanisława Kwapienia i Jerzego Zabczyka. W swoim dorobku naukowym opublikował wiele prac dotyczących teorii aproksymacji, w tym analizę baz typu Schaudera w przestrzeniach funkcyjnych. Poza tym, jego osiągnięcia obejmowały badania nad matematyczną teorią ruchów Browna, probabilistyczną teorią potencjału oraz nieparametryczną estymacją gęstości.

W 1974 roku miał zaszczyt być zaproszonym mówcą na Międzynarodowym Kongresie Matematyków w Vancouver, gdzie w sekcji General Topology, Real and Functional Analysis zaprezentował referat pt. Bases and Approximation by Splines.

Ciesielski został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk w 1973 roku, a w 1986 roku uzyskał status członka rzeczywistego. W 2001 roku dołączył do grona członków korespondentów Polskiej Akademii Umiejętności. W latach 1980–1983 sprawował funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Matematycznego, a w 2004 roku został uhonorowany tytułem członka honorowego PTM. W 2014 roku Uniwersytet Gdański przyznał mu tytuł doktora honoris causa.

Po jego śmierci został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie.

Odznaczenia i wyróżnienia

W ciągu swojej kariery, Zbigniew Ciesielski uzyskał liczne odznaczenia i wyróżnienia, które podkreślają jego znaczący wkład w rozwój nauki oraz działalności publicznej. Oto lista najważniejszych z nich:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1984),
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1999),
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Medal 30-lecia Polski Ludowej,
• Medal 40-lecia Polski Ludowej,
• Nagroda PTM im. Stefana Banacha (1964),
• Nagroda Fundacji Alfreda Jurzykowskiego (1983),
• Nagroda Państwowa I stopnia (1988, z Tadeuszem Figielem),
• Medal im. Stefana Banacha (1992),
• Medal im. Władysława Orlicza UAM (1994),
• Nagroda Naukowa Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza (1996),
• Nagroda Prezesa Rady Ministrów (2000),
• Medal im. Wacława Sierpińskiego (2000).

Każde z tych odznaczeń stanowi dowód na to, jak wielki wpływ miał na swoją dziedzinę oraz jak bardzo został doceniony przez środowisko naukowe i społeczne.

---

Oceń: Zbigniew Ciesielski

---