Jacek Fedorowicz

---

Życiorys

Jacek Fedorowicz, znany artysta i satyryk, przyszedł na świat w Gdyni, wychowany w rodzinie związanej z polskim sektorem morskim. W wieku siedmiu lat doświadczył tragicznych wydarzeń związanych z powstaniem warszawskim. Po zakończeniu nauki w Liceum Ogólnokształcącym im. św. Augustyna, kontynuował kształcenie na Wydziale Malarstwa Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku, gdzie zdobył dyplom w 1960 roku.

Fedorowicz był jednym z inicjatorów gdańskiego studenckiego teatru Bim-Bom, mając zaszczyt współpracować z takimi osobowościami jak Zbigniew Cybulski oraz Bogumił Kobiela. Jako uczestnik tego teatru odgrywał istotną rolę, wcielając się w postać Dobrego Ducha w pierwszym programie o nazwie Achaaa. Już w trakcie studiów rozpoczął współpracę z gdańskim radiem jako autor oraz aktor, a także jako ilustrator i karykaturzysta, współpracując z wieloma lokalnymi i ogólnopolskimi tytułami prasowymi, takimi jak „Dookoła świata”, „Po prostu”, „Dziennik Bałtycki” oraz „Szpilki”.

W drugiej połowie lat 60. Fedorowicz zyskał popularność na antenie Telewizji Polskiej, gdzie współtworzył programy rozrywkowe, takie jak Poznajmy się, Małżeństwo doskonałe, Kariera oraz Runda we współpracy z Jerzym Gruzą. Jako współautor radiowego magazynu satyrycznego 60 minut na godzinę emitowanego na Programie III, przyczyniał się do powstania wielu pamiętnych postaci, takich jak Kolega Kierownik i Kolega Kuchmistrz. Nie oszczędzał czasu na poranne pogadanki radiowe, a także współorganizował pierwszy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu razem z Piotrem Skrzyneckim.

W latach 60. i 70. był również aktywnym uczestnikiem estrad, występując najpierw w Kabarecie Wagabunda, gdzie dzielił scenę z artystami takimi jak Maria Koterbska oraz Mieczysław Czechowicz, a później w programach takich jak Popierajmy się z popularnymi postaciami takimi jak Bohdan Łazuka, Tadeusz Ross, Piotr Szczepanik oraz Ryszard Markowski.

Po wstąpieniu do „Solidarności” w 1980 roku, Jacek Fedorowicz zaangażował się w działalność Radiu „S” Regionu Mazowsze. W obliczu wprowadzenia stanu wojennego, całkowicie odciął się od państwowych mediów. Współpracując z żoną Anną, włączył się w działalność Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności oraz ich Rodzinom, organizując wystawy swoich karykatur i rysunków, a także występując w Tygodniu Kultury Chrześcijańskiej. Poprzez działania w tzw. drugim obiegu, jego prace były rozpowszechniane na kasetach, a także za pośrednictwem Radia Wolna Europa. W 1989 roku współtworzył audycje przedwyborcze Komitetu Obywatelskiego, które regulowały zasady głosowania.

Od 1989 roku Fedorowicz kontynuuje swoje występy w formie wieczorów autorskich. Od 2006 roku przez pewien czas prowadził program Z przymrużeniem kamery emitowany w telewizji Kino Polska TV. Od 1999 roku publikuje cotygodniowe felietony satyryczne, najpierw w „Gazecie Telewizyjnej”, a później w środowym dodatku kulturalnym „GW”. Ponadto, jest felietonistą w polskiej edycji „Runner’s World”. W latach 90. Fedorowicz stał się prowadzącym w TVP program Dziennik Telewizyjny, który przeobraził się z formatu politycznego na rozrywkowy. W 2005 roku program ten zmienił nazwę na SEJF (Subiektywny Ekspres Jacka Fedorowicza). W 2006 roku artysta opuścił Telewizję Polską, a w 2010 i 2015 roku był członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego podczas jego kampanii prezydenckiej.

W 2010 roku, z rekomendacji klubu parlamentarnego Platformy Obywatelskiej, został powołany do rady programowej TVP.

Życie prywatne

Jacek Fedorowicz jest mężem Anny, z którą wspólnie wychowuje swoją córkę. Ważnym członkiem rodziny jest jego wnuk, którym jest uznawany kucharz i restaurator Mateusz Gessler. Ponadto, Jacek pasjonuje się biegami długodystansowymi, co świadczy o jego aktywnym stylu życia.

Odznaczenia i wyróżnienia

Ordery i odznaczenia

W 2007 roku, w uznaniu za jego wybitne zasługi w promowaniu przemian demokratycznych w Polsce, a także za szczególne zaangażowanie w obronę wolności słowa oraz wolnych mediów, prezydent Lech Kaczyński uhonorował Jacka Fedorowicza Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. To zaszczytne odznaczenie zostało mu wręczone przez Bronisława Komorowskiego w 2011 roku.

Rok 2009 przyniósł mu Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, co dodatkowo podkreśliło jego wkład w kulturę.

Nagrody i wyróżnienia

• 1968 – Złoty Ekran (wspólnie z Jerzym Gruzą),
• 1968 – Nagroda Komitetu ds. Radia i Telewizji (wspólnie z Jerzym Gruzą),
• 1975 – Złoty Mikrofon za radiowe programy rozrywkowe,
• 1976 – Nagroda Komitetu ds. Radia i Telewizji dla zespołu przygotowującego program 60 minut na godzinę,
• 1987 – Nagroda Kulturalna „Solidarności” za programy satyryczne rozprowadzane w drugim obiegu na kasetach video,
• 1994 – Nagroda Kisiela w kategorii publicystyki,
• 1996 – Wiktor 1996,
• 2000 – Grand Prix I Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku i nagroda za najlepszy program satyryczny (Dziennik Telewizyjny), kolejne różne nagrody na tym festiwalu w latach 2002–2006,
• 2001 – Wiktor 2000,
• 2002 – Gwiazda Telewizji Polskiej statuetka wręczona z okazji 50-lecia TVP „za oryginalne rozrywkowe programy telewizyjne”,
• 2005 – Super Wiktor,
• 2007 – Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury,
• 2008 – Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska „Neptuny”,
• 2017 – Gwiazda w Alei Gwiazd w Łodzi,
• 2023 – Gwiazda w Alei Gwiazd Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu.

Filmografia

Role aktorskie

W dorobku Jacka Fedorowicza znajdują się liczne filmowe występy, które pozostawiły trwały ślad w polskiej kinematografii. Oto niektóre z nich:

• 1960: Do widzenia, do jutra – Jurek,
• 1963: Kryptonim Nektar – dziennikarz „Echa Warszawy”,
• 1965: Zawsze w niedziele – sprawozdawca radiowy (nowela Niedziela trzecia),
• 1965: Walkower – Rybkowski,
• 1965: Święta wojna – fryzjer Leon,
• 1965: Lekarstwo na miłość – członek,
• 1966: Wojna domowa – Jan Cybulski,
• 1966: Ściana czarownic – Jurek,
• 1966: Małżeństwo z rozsądku – reżyser telewizyjny,
• 1966: Lekarstwo na miłość – członek szajki,
• 1966: Piekło i niebo – scenarzysta,
• 1967: Kochajmy syrenki – Aleksander,
• 1969: Polowanie na muchy – reżyser telewizyjny w Nieporęcie,
• 1971: Motodrama – Jacek,
• 1971: Milion za Laurę – włoski przewodnik po muzeum instrumentów,
• 1974: Nie ma róży bez ognia – Janek Filikiewicz,
• 1983: Stan wewnętrzny – w roli samego siebie,
• 1983: Alternatywy 4 – dyspozytor,
• 2010: Orkiestra niewidzialnych instrumentów – drukarz,
• 2014: Dzień dobry, kocham cię! – dziadek Pauli,
• 2016: Kochaj! – Staszek,
• 2019: Pan T. – staruszek,
• 2020: Raz, jeszcze raz – teść Pączka.

Scenariusz

Jacek Fedorowicz również przyczynił się do powstania wielu znaczących filmów jako scenarzysta. Jego osiągnięcia w tej dziedzinie obejmują:

• 1967: Kochajmy syrenki,
• 1972: Poszukiwany, poszukiwana (ze Stanisławem Bareją),
• 1974: Nie ma róży bez ognia (ze Stanisławem Bareją).

Publikacje

Jacek Fedorowicz, znany polski artysta, jest autorem wielu istotnych publikacji. Oto lista wybranych tytułów, które w znacznym stopniu przyczyniły się do jego dorobku literackiego:

• Porady estradowca dla kolegów dramatycznych, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1974,
• W zasadzie tak, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1975,
• W zasadzie ciąg dalszy, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1978,
• Felietony i dialogi, Kontakt, Paryż 1988, Pokolenie, Warszawa 1989,
• Wielka encyklopedia kapitalizmu. Wydanie dla początkujących i polityków, Centrum im. Adama Smitha, Warszawa 1997, ISBN 83-86885-55-6,
• PasTVisko, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2007, ISBN 978-83-08-04064-5,
• Ja jako wykopalisko, Świat Książki, Warszawa 2011, ISBN 978-83-247-2356-0,
• Będąc kolegą kierownikiem, Świat Książki, Warszawa 2015, ISBN 978-83-8031-179-4,
• Święte krowy na kółkach, Wielka Litera, Warszawa 2017, ISBN 978-83-8032-138-0,
• Chamo Sapiens, Wielka Litera, Warszawa 2018, ISBN 978-83-8032-275-2,
• Mistrz offu, Wielka Litera, Warszawa 2019, ISBN 978-83-8032-397-1.

Te prace ewidentnie świadczą o wszechstronności i kreatywności autora, a także o jego znaczącej roli w polskiej kulturze literackiej.

---

Oceń: Jacek Fedorowicz

---