Urszula Borkowska, znana również pod nazwiskiem Amalia Borkowska, to osoba, która w znaczący sposób wpłynęła na polską historiografię. Używała ona imienia zakonnego Urszula, które pojawia się również w wielu publikacjach związanych z jej pracą.
Urodziła się 11 sierpnia 1935 roku w Gdyni, a zmarła 11 maja 2014 roku w Lublinie. Była znaną przedstawicielką zakonu urszulanek, a jej naukowe osiągnięcia w dziedzinie historii pozostawiły trwały ślad w polskiej kulturze.
Jako profesor zwyczajny historii, Urszula Borkowska specjalizowała się w historii średniowiecznej i wczesnonowożytnej, skupiając się szczególnie na badaniach dotyczących dynastii jagiellońskiej. Jej prace naukowe przyczyniły się do głębszego zrozumienia tego ważnego okresu w historii Polski.
Życiorys
Urszula Borkowska, znana postać w świecie akademickim, do zakonu wstąpiła w 1953 roku. Już 11 lutego 1959 roku, w Wrocławiu, złożyła śluby wieczyste. W latach 1956-1958 studiowała w Wyższym Instytucie Katechetycznym w Krakowie, a następnie podjęła pracę jako nauczycielka we Wrocławiu przez rok.
W okresie od 1959 do 1964 roku, Urszula Borkowska kontynuowała swoje studia, zaczynając od anglistyki. Niestety, po zamknięciu tego kierunku przez władze PRL w 1961 roku, zdecydowała się na historię, uczęszczając na Wydział Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Po zakończeniu tych studiów, wróciła do Wrocławia, gdzie pracowała aż do 1968 roku w liceum urszulańskim.
Rok 1968 otworzył nowy rozdział w jej karierze, gdy podjęła pracę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Początkowo była asystentem w Katedrze Historii Średniowiecznej i Nauk Pomocniczych Historii. W 1976 roku uzyskała stopień adiunkta, a w 1989 roku została docentem. Jej droga zawodowa przewidywała również awans na stanowisko kierownika Katedry Metodologii i Nauk Pomocniczych Historii, które pełniła od 1992 do 2008 roku.
W 1976 roku Urszula obroniła pracę doktorską na Uniwersytecie Warszawskim na temat „Kościół i obcy w świadomości Jana Długosza”, napisaną pod kierunkiem Aleksandra Gieysztora. Habilitację uzyskała w 1989 roku na KUL-u na podstawie pracy dotyczącej „Królewskich modlitewników. Studium z kultury religijnej epoki Jagiellonów (XV i początek XVI wieku)”. Jej wkład w naukę został dostrzegiony, co zaowocowało mianowaniem na profesora nadzwyczajnego w 1992 roku, a następnie profesorem zwyczajnym w 1999 roku.
Wybrane publikacje
Wśród wybranych publikacji Urszuli Borkowskiej znajdują się następujące pozycje:
- Treści ideowe w dziełach Jana Długosza. Kościół i świat poza Kościołem, Lublin 1983,
- Królewskie modlitewniki. Studium z kultury religijnej epoki Jagiellonów (XV i początek XVI wieku), Lublin 1999 (wyd. 1 – 1988),
- Dynastia Jagiellonów w Polsce, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2011, ISBN 978-83-01-16692-2.
Przypisy
- Zmarła s. prof. Urszula Borkowska. kul.pl. [dostęp 24.05.2014 r.]
- st / Lublin / KAI/ L./ K. KUL st / Lublin / KAI/ L., Lublin: zmarła wybitna historyk s. prof. Urszula Borkowska, OSU [online], niedziela.pl, 13.05.2014 r. [dostęp 14.05.2014 r.]
- Zmarła S. Urszula Borkowska OSU. osu.pl. [dostęp 30.07.2014 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Bogdan Czapiewski | Stanisław Baranowski (glacjolog) | Barbara Becker | Alina Ratkowska | Piotr Orawski | Paulina Kewes | Dolores Ciepielewska | Andrzej Szyszko-Bohusz | Waldemar Rezmer | Zenon Hubert Nowak | Kazimierz Małkowski | Aleksander Müller | Lucyna Kostuch | Marek Kubale | Jolanta Jabłońska-Bonca | Joanna Wolszczak-Derlacz | Irena Grudzińska-Gross | Roman Nalewajski | Izabela Surynt | Miłosz PuczydłowskiOceń: Urszula Borkowska