Zespół mieszkaniowy BGK w Gdyni

Ta modernistyczna kamienica Funduszu Emerytalnego Pracowników Banku Gospodarstwa Krajowego powstała w latach 1936-1939 dzięki wysiłkom Przedsiębiorstwa Budowlanego „Pion” Władysława Downarowicza z Gdyni. Projekt architektoniczny, który nadał tej budowli unikalny charakter, stworzył inżynier architekt Stanisław Ziołowski, który był również kierownikiem budowy i pełnomocnikiem inwestora.

Pomimo swojego zewnętrznego jednolitego wyglądu, obiekt składa się z trzech niezależnych budynków, które zostały wzniesione w różnych etapach. W rezultacie różnią się one między sobą zarówno standardem wykończenia, jak i architekturą. W chwili powstawania, ten kompleks był największym i najbardziej luksusowym budynkiem mieszkalnym w Gdyni, o łącznej długości przekraczającej 90 metrów wzdłuż ul. 3 Maja. Niewątpliwie był to również pierwszy nowoczesny apartamentowiec w Polsce, którym wyróżniał się podziemny garaż oraz schron.

Na elewacjach budynku zastosowano różnorodne materiały budowlane. W przypadku obiektu z pierwszego etapu budowy wykorzystano płyty wapienne o wymiarach 150 x 60 cm, które zostały połączone z betonem komórkowym - celolitem. Pozostałe dwa budynki są pokryte tynkami, które naśladują wygląd wspomnianych płyt, utrzymując spójność z oryginalnym projektem. Warto dodać, że kolorystyka elewacji została starannie dobrana, aby harmonizowała z wyglądem budynku ZUPU przy ul. 10 lutego 24, co było wymagane przez Komisariat Rządu w dokumencie z 30 kwietnia 1939 roku.

Na parterze, od strony ul. 10 Lutego, zlokalizowany był Dom Bankowy, związany kapitałowo z BGK, który w czasie okupacji podlegał Dresdner Bank. Po wojnie miejsce to zamieniło się w sklep odzieżowy, a od 1992 roku w Bank Komunalny w Gdyni, który w 1999 roku został przejęty przez Nordea Bank. Dodatkowo, w obrębie kompleksu znajduje się artystyczna kawiarnia – Cafe Cyganeria, Centrum Aktywności Seniora oraz Mini-Muzeum, w którym lokalni mieszkańcy mają możliwość eksponowania oryginalnych elementów wyposażenia wnętrz budynku.