Akademia Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte

---

Historia

Tymczasowe Instruktorskie Kursy dla Oficerów (1921)

Po utworzeniu Marynarki Wojennej 28 listopada 1918 przez Naczelnego Wodza, Tymczasowego Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego, rozpoczęto organizację tych sił zbrojnych. Kluczowym zadaniem stało się stworzenie efektywnego systemu szkoleniowego. W obliczu poważnego niedoboru kadr podoficerskich i marynarskich, początkowo skupiono się na kształceniu specjalistów oraz poborowych, co zaowocowało utworzeniem w 1920 roku Szkoły Marynarzy oraz dywizjonu ćwiczebnego.

W związku z dużą liczbą oficerów przybyłych z marynarek wojennych państw zaborczych, nie było pilnej potrzeby wprowadzenia specjalistycznego szkolnictwa dla tego korpusu. Dopiero po wojnie polsko-bolszewickiej, kiedy to znaczna część Marynarki Wojennej została zaangażowana, przystąpiono do budowy morskiej szkoły oficerskiej. 20 marca 1921 roku rozkazem szefa Departamentu dla Spraw Morskich gen. por. mar. Kazimierza Porębskiego sformowano w Toruniu Tymczasowe Kursy Instruktorskie dla Oficerów (TIK). Były one formą przejściową i miały na celu przeszkolenie oficerów oraz podoficerów z Wojsk Lądowych do służby na okrętach.

Kandydaci do tych kursów musieli posiadać wiedzę wojskową i techniczną, a typowe zajęcia teoretyczne obejmowały nawigację morską, budowę okrętów, uzbrojenie okrętowe oraz taktykę. Naukę języka angielskiego włączono do programów, a praktyka morska zajmowała niemal połowę czasu całego kursu. Dowódcą był mjr mar. Adam Mohuczy, a kurs ukończyło 39 oficerów.

Oficerska Szkoła Marynarki Wojennej (1922)

1 października 1922 roku nastąpiło wydanie rozkazu przez szefa Departamentu dla Spraw Morskich, wadm. Kazimierza Porębskiego, w celu utworzenia Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej (OSMW) w Toruniu do 6 listopada tego samego roku. Nowa szkoła, składająca się z jednego wydziału, miała na celu kształcenie oficerów pokładowych od podstaw. Co ważne, kandydaci mogli pochodzić nie tylko ze środowiska wojskowego, ale także cywilnego, nie wymagało to od nich wcześniejszej wiedzy wojskowej.

Początkowo program nauczania trwał dwa lata, jednak w 1924 roku wydłużono go do trzech lat, obejmując przedmioty takie jak musztra, nawigacja, czy meteorologia. W trakcie nauki, podchorążowie odbywali rok praktyk morskich na okrętach, takich jak OORP „Komendant Piłsudski” oraz „Generał Haller”. Komendanci szkoły to m.in.:

• kmdr por. Adam Mohuczy (1 października 1922 – 6 października 1924),
• kmdr Witold Panasewicz (6 października 1924 – 15 października 1925),
• kmdr Czesław Petelenz (15 października 1925 – 10 listopada 1926),
• kmdr por. dypl. Stefan Frankowski (23 listopada 1926 – 18 października 1928).

Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej (1928)

Nowa zmiana nazwy szkoły wynikała z reorganizacji systemu edukacji w Wojsku Polskim. Zgodnie z zarządzeniem ministra spraw wojskowych marsz. Józefa Piłsudskiego, 19 października 1928 roku Oficerską Szkołę Marynarki Wojennej przemianowano na Szkołę Podchorążych Marynarki Wojennej (SPMW). Chociaż system rekrutacji i kształcenia pozostał niezmieniony, struktura organizacyjna została znacząco zreorganizowana.

W 1931 roku zaczęto przyjmować kandydatów na oficerów w Morskim Korpusie Technicznym, co skutkowało utworzeniem dwóch wydziałów: Morskiego i Technicznego. Praktyczna edukacja w tych wydziałach odbywała się głównie na okrętach takich jak ORP Iskra i ORP Wilia, z następnymi zmianami w strukturze edukacyjnej, obejmującymi Wydział Administracyjny, który pojawił się w 1935 roku. W 1938 szkoła, która zyskała na znaczeniu, została przeniesiona z Torunia do Bydgoszczy.

Wprowadzono także różnorodne kursy dla oficerów wzorowane na systemie francuskim, w tym m.in.: Oficerskie Kursy Taktyczne (OKT), Kurs Oficerów Artylerii Morskiej (KOAM) oraz Kursy Oficerów Sygnałowych (KOS). W sumie w latach 1928–1939 różne wydziały/programy ukończyło 173 osoby z Wydziału Morskiego, 23 z Technicznego, i 12 z Administracyjnego, co wskazuje na dynamiczny rozwój szkoły.

Wojna obronna Polski w 1939 roku zmusiła oficerów i podchorążych do aktywnego zaangażowania w działania wojenne na lądzie. 24 sierpnia 1939 roku podchorążych środkowego rocznika wysłano do Bydgoszczy, a w dniu wybuchu wojny komendant otrzymał rozkaz ewakuacji szkoły do Pińska, gdzie ostatecznie, po rozkazie od władzy, 12 września doszło do jej rozwiązania.

W czasie trwania tego okresu, wielu podchorążych wcielono do formującej się Flotylli Pińskiej, a inni zostali przypisani do jednostek o charakterze bojowym. Na okręty Floty oddelegowano 14 podchorążych, przy czym 6 z nich w ramach planu „Peking” przedostało się na niszczycielach do Wielkiej Brytanii. Również do Wielkiej Brytanii dotarło 3 oficerów i 60 podchorążych, którzy uczestniczyli w zagranicznych rejsach szkolnych. Przez te lata Szkołę Podchorążych Marynarki Wojennej dowodzili:

• kmdr dypl. Stefan Frankowski (19 października 1928 – 13 maja 1929),
• p.o. kpt. mar. dypl. Jerzy Kłossowski (13 maja 1929 – 23 maja 1929),
• kmdr por. Karol Korytowski (23 maja 1929 – 4 kwietnia 1933),
• kmdr por. Tadeusz Morgenstern-Podjazd (4 kwietnia 1933 – 10 października 1937),
• kmdr por. dypl. Tadeusz Stoklasa (10 października 1937 – 18 sierpnia 1939),
• kmdr Tadeusz Morgenstern-Podjazd (18 sierpnia 1939 – 19 września 1939).

Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej (1939)

25 listopada 1939 roku, na podstawie rozkazu szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej, kadm. Jerzego Świrskiego, nastąpiła reaktywacja Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej w Wielkiej Brytanii. Głównym celem tego działania było umożliwienie dokończenia edukacji podchorążym, którzy zdołali przedostać się do tego kraju. Z czasem do grona kandydatów na oficerów zaczęto rekrutować także podoficerów oraz marynarzy. Choć system nauczania pozostał w dużej mierze niezmieniony, to praktyka morska odbywała się głównie na okrętach Royal Navy.

Z dniem 17 września 1943 roku, kadm. Jerzy Świrski powołał do życia Szkołę Podchorążych Rezerwy Marynarki Wojennej (SPRMW). Obie szkoły współdzieliły komendę, a nowa instytucja miała na celu przygotowanie kadr dla przyszłej Marynarki Wojennej w Polsce, która miała powstać po zakończeniu II wojny światowej. Szkoła mieściła się na ORP Gdynia, w Plymouth, a później w Bickleigh i Okehampton. Zlikwidowano ją 25 listopada 1946 roku na rozkaz kadm. Jerzego Świrskiego.

W tym czasie, od 1939 do 1946 roku, szkołę ukończyło wielu adeptów, a wśród nich znaleźli się podporucznicy z Morskiego Korpusu, Technicznego i Oficerów Służb Marynarki Wojennej, a także absolwenci kursów. Komendanci, którzy prowadzili szkołę to:

• kmdr por. Ludwik Ziębicki (25 listopada 1939 – 18 stycznia 1940),
• kmdr Witold Zajączkowski (18 stycznia 1940 – 18 października 1940),
• kmdr por. Włodzimierz Kodrębski (18 października 1940 – 5 października 1941),
• p.o. kmdr ppor. Mirosław Kownacki (5 października 1941 – 20 marca 1942),
• p.o. kmdr ppor. Zbigniew Wojewódzki (20 marca 1942 – 18 października 1943),
• kmdr por. Wojciech Francki (18 października 1943 – 28 sierpnia 1945),
• kmdr Tadeusz Morgenstern-Podjazd (18 października 1945 – 25 listopada 1946).

Oficerska Szkoła Marynarki Wojennej (1946)

18 stycznia 1946 roku, marszałek Polski Michał Rola-Żymierski, będący naczelnym dowódcą Ludowego Wojska Polskiego, nakazał utworzenie wojskowej szkoły morskiej. Kmdr dypl. Adam Mohuczy, pełniący obowiązki Dowódcy Marynarki Wojennej, 1 lutego 1946 roku wydał rozkaz o sformowaniu Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej (OSMW) w Gdyni. Szkoła ta była przejściowym rozwiązaniem w stronę utworzenia wyższej wojskowej uczelni morskiej.

Pierwszy rocznik rozpoczął naukę w systemie 3-letnim, a następnie wprowadzono program 4-letni. Uczniowie musieli mieć ukończone cztery klasy szkoły średniej, a priorytetowo przyjmowano marynarzy oraz podoficerów Marynarki Wojennej. Na Wydziale Pokładowym program nauczania obejmował talenty ogólne oraz tematy związane z prowadzeniem okrętów, taktyką czy bronią morską. Wydział Techniczny natomiast skupiał się na przedmiotach ogólnych, technicznych oraz praktykach morskich.

Początkowo praktyki odbywały się na cywilnej fregacie s/y „Dar Pomorza”, a następnie w 1948 roku do nauki włączono szkuner szkolny ORP „Iskra”, a od 1951 roku parowiec szkolny ORP „Zetempowiec”. Po zakończeniu kształcenia, około 500 oficerów ukończyło tę uczelnię.

W okresie 1946–1958 Oficerską Szkołą Marynarki Wojennej dowodzili:

• p.o. kmdr ppor. Stanisław Mieszkowski (3 lipca 1946 – 5 marca 1947),
• kmdr por. Adam Rychel (5 marca 1947 – 4 kwietnia 1948),
• kmdr Robert Satanowski (4 kwietnia 1948 – 7 października 1949),
• kmdr Wiktor Rukiewicz (7 października 1949 – 5 listopada 1951),
• p.o. kmdr por. Tadeusz Makarewicz (5 listopada 1951 – 24 grudnia 1952),
• kmdr Mikołaj Rożkow (24 grudnia 1952 – 13 września 1954),
• kmdr Stanisław Leszczyński (13 września 1954 – 18 października 1958).

Pierwszy z wymienionych komendantów, kmdr Stanisław Mieszkowski, nie Doświadczył tragedii pod rządami komunistycznymi – został uwięziony i zamordowany przez władze w 1952 roku. Jego ciało zostało potajemnie pochowane na terenie Cmentarza Wojskowego na Powązkach, a w 2016 roku prezydent RP Andrzej Duda, w ramach wniosku Ministra Obrony Narodowej, pośmiertnie mianował go kontradmirałem, doceniając jego wkład jako „Żołnierza Wyklętego”.

Wyższa Szkoła Marynarki Wojennej (1955)

Na podstawie uchwały Rady Ministrów z 11 czerwca 1955 roku, Oficerska Szkoła Marynarki Wojennej przemieniła się w Wyższą Szkołę Marynarki Wojennej (WSMW), zyskując status uczelni wojskowej. W 1956 roku nadano tej uczelni imię Bohaterów Westerplatte. Pierwsza struktura uczelni obejmowała cztery wydziały: nawigacji i łączności, broni morskich, techniczny oraz zaoczny, jednak w 1956 roku zlikwidowano fakultet zaoczny, a resztę zreformowano oddzieli do Wydziału Morskiego i Technicznego w 1957 roku.

Na przestrzeni lat 1974–1975 podniesiono bandery na szkolnym okręcie ORP Wodnik oraz trzech kutrach: OORP Podchorąży, Kadet i Elew. W 1976 roku ORP Gryf objął rolę jednostki szkolnej walcząc z przestarzałym ORP Zetempowiec. Program studiów na obu wydziałach był zbieżny z tymi realizowanymi na cywilnych uczelniach morskich, a absolwenci uzyskiwali tytuł zawodowy inżyniera.

W 1955 roku absolwenci Wydziału Pokładowego mieli możliwość dalszego kształcenia na Kursie Doskonalenia Oficerów i Wyższym Kursie Dowódczym. W 1959 roku uruchomiono studia magisterskie dla absolwentów Wydziału Technicznego, a w 1968 roku stworzono Szkołę Chorążych Marynarki Wojennej. W późniejszych latach uczelnia uzyskała prawo do nadawania stopnia naukowego doktora w dziedzinach takich jak nawigacja i mechanika okrętowa. W sumie Wyższą Szkołę Marynarki Wojennej ukończyło około 2000 oficerów i 800 chorążych.

Wśród komendantów, którzy kierowali uczelnią wymienia się:

• kmdr Stanisław Leszczyński (11 czerwca 1955 – 18 października 1958),
• p.o. kmdr por. Tadeusz Makarewicz (18 października 1958 – 3 lutego 1959),
• kmdr Kazimierz Podrucki (3 lutego 1959 – 21 stycznia 1966),
• kontradm. mgr Gereon Grzenia-Romanowski (21 stycznia 1966 – 14 marca 1969),
• kontradm. mgr Henryk Pietraszkiewicz (14 marca 1969 – 1 grudnia 1969),
• kmdr doc. dr inż. Edward Łączny (1 grudnia 1969 – 27 lutego 1971),
• kontradm. dr Witold Gliński (27 lutego 1971 – 18 października 1983),
• kmdr doc. dr hab. Jerzy Apanowicz (18 października 1983 – 17 lipca 1987).

Akademia Marynarki Wojennej (1987)

17 lipca 1987 roku Sejm PRL uchwalił ustawę przemieniającą Wyższą Szkołę Marynarki Wojennej w Akademię Marynarki Wojennej (AMW). To przekształcenie zharmonizowało nazwę uczelni z jej statusem. Na początku zachowano strukturę oraz system kształcenia swojego poprzednika, lecz w późniejszych latach wprowadzono istotne zmiany. W końcówce lat 90 XX wieku pojawiły się nowe kierunki studiów, obejmujące zarówno programy wojskowe, jak i cywilne, w tym nawigację, mechanikę, stosunki międzynarodowe i pedagogikę.

W 1994 roku doszło do likwidacji grupy okrętów szkolnych, a przekazanie jednostek pływających do dywizjonu Okrętów Szkolno-Badawczych 3 Flotylli Okrętów w Gdyni. W 2002 roku całkowicie zlikwidowano Szkołę Chorążych Marynarki Wojennej. Ponadto, w 2000 roku rozwinięto Instytut Dowódczo-Sztabowy w Wydział Dowodzenia i Zarządzania, który uzyskał możliwość nadawania tytułów naukowych w obszarze nauk wojskowych.

W 2008 roku zmieniono Instytut Nauk Społecznych w Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych. Do 2006 roku uczelnię ukończyło około 600 oficerów oraz 300 chorążych. Od 2015 roku Akademia rozpoczęła proces umiędzynarodowienia, zwiększając wymianę studentów oraz nauczycieli, co przejawiło się poprzez przyjmowanie grup studentów z Kataru, Kuwejtu oraz Arabii Saudyjskiej.

W czasach, gdy funkcję ministra obrony narodowej pełnił Antoni Macierewicz, byli profesorowie wizytujący, w tym admirał Ryszard Łukasik, wiceadmirał Henryk Sołkiewicz oraz kontradmirał Zbigniew Badeński, opuścili swoje stanowiska.

Wśród komendantów Akademii Marynarki Wojennej znajdowały się takie osobistości jak:

• kmdr doc. dr hab. Jerzy Apanowicz (17 lipca 1987 – 10 listopada 1988),
• kontradm. Kazimierz Bossy (10 listopada 1988 – 5 lutego 1993),
• kontradm. Henryk Matuszczyk (5 lutego 1993 – 3 października 1994),
• kontradm. prof. dr hab. Antoni Komorowski (3 października 1994 – 2003),
• kontradm. prof. dr hab. inż. Zygmunt Kitowski (17 listopada 2003 – 26 kwietnia 2007),
• kontradm. dr inż. Czesław Dyrcz (od 26 kwietnia 2007 – 23 stycznia 2015),
• kontradm. prof. dr hab. Tomasz Szubrycht (od 23 stycznia 2015).

Organizacja

Struktura organizacyjna

Akademia Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte charakteryzuje się rozbudowaną strukturą, która wspiera jej misję edukacyjną oraz badawczą. Na czele uczelni stoi Komenda Akademii, która kieruje wszystkimi jej operacjami.

W skład organizacji wchodzą różne wydziały, które skupiają się na wielu dziedzinach związanych z marynarką wojenną. Wśród nich wyróżniamy:

• Wydział Nawigacji i Uzbrojenia Okrętowego,
• Instytut Nawigacji i Hydrografii Morskiej,
• Instytut Uzbrojenia Okrętowego i Informatyki,
• Katedra Hydroakustyki,
• Katedra Eksploatacji Jednostki Pływającej,
• Wydział Mechaniczno-Elektryczny,
• Instytut Budowy i Eksploatacji Okrętów,
• Instytut Elektrotechniki i Automatyki Okrętowej,
• Katedra Matematyki i Fizyki,
• Zakład Technologii Prac Podwodnych,
• Wydział Dowodzenia i Operacji Morskich,
• Instytut Operacji Morskich,
• Instytut Bezpieczeństwa Narodowego,
• Instytut Bezpieczeństwa Publicznego,
• Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych,
• Instytut Stosunków Międzynarodowych,
• Instytut Pedagogiki,
• Katedra Marynistyki,
• Studium Ogólnomorskie,
• Studium Ogólnowojskowe,
• Studium Języków Obcych,
• Ośrodek Szkoleniowy AMW,
• Centrum Doskonalenia Kursowego,
• Oddział Kształcenia,
• Oddział Naukowy,
• Oddział Zabezpieczenia,
• Kwestura,
• Biblioteka Główna im. Lecha Kaczyńskiego.

Władze

Na czoło organizacji stoją osoby odpowiedzialne za jej zarządzanie i rozwój:

• Rektor-komendant – kadm. prof. dr hab. Tomasz Szubrycht,
• prorektor ds. wojskowych – kmdr Sławomir Dorotyn,
• prorektor ds. kształcenia – kmdr dr hab. Dariusz Bugajski,
• prorektor ds. nauki – kmdr dr hab. inż. Tomasz Kniaziewicz,
• kanclerz – kmdr Marek Drygas.

Kształcenie

Studia zawodowe i magisterskie

Akademia Marynarki Wojennej oferuje różnorodne programy edukacyjne w obszarze studiów wojskowych, dostosowane do potrzeb nowoczesnej marynarki. W ramach studiów wojskowych dostępne są następujące specjalności:

• nawigacja,
• mechanika i budowa maszyn,
• mechatronika,
• mechatronika specjalność: prace podwodne,
• informatyka,
• systemy informacyjne w bezpieczeństwie,
• logistyka.

Natomiast studia cywilne, oferowane w różnych wydziałach, obejmują między innymi:

• Wydział Nawigacji i Uzbrojenia Okrętowego:
• informatyka,
• nawigacja,
• oceanotechnika.
• Wydział Mechaniczno-Elektryczny:
• automatyka i robotyka,
• mechanika i budowa maszyn,
• mechatronika.
• Wydział Dowodzenia i Operacji Morskich,
• Wydział Nauk Społecznych i Humanistycznych.

Studia podyplomowe i doktoranckie, kursy

Uczelnia oferuje również szeroką gamę studiów podyplomowych, które obejmują:

• W studiach wojskowych: taktyka marynarki wojennej (WDiOM), morska sztuka operacyjna (WDiOM), hydrografia morska (WNiUO);
• W studiach cywilnych: zarządzanie kryzysowe (WDiOM), zarządzanie logistyką (WDiOM), nawigacja satelitarna (WNiUO), hydrografia morska (WNiUO), ochrona danych osobowych i informacji niejawnych w stosunkach międzynarodowych (WNHiS), przygotowanie pedagogiczne (WNHiS), edukacja dla bezpieczeństwa (WNHiS), dyplomacja (WNHiS), bezpieczeństwo imprez masowych (WNHiS), działalność organizacji pozarządowych w UE (WNHiS), gerontologia (WNHiS).

Co więcej, Akademia ma uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego w zakresie nauk o bezpieczeństwie (WDiOM) oraz do nadawania stopnia doktora w obrębie nauk technicznych w dziedzinach takich jak budowa i eksploatacja maszyn (WME) oraz geodezja i kartografia (WNiUO).

Wśród oferowanych kursów znajdują się: radarowe, ARPA, hydrograficzne klasy A i B, systemu nawigacji satelitarnej GPS, systemu bezpieczeństwa morskiego GMDSS, ochrony przeciwpożarowej, indywidualnych technik ratunkowych, medyczne oraz językowe.

Doktorzy honoris causa

W gronie doktorów honoris causa Akademii Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte znajdują się wybitne osobistości, które przyczyniły się do rozwoju nie tylko nauki, ale i samej uczelni.

• prof. dr hab. inż. Lech Kobyliński (1990),
• prof. dr hab. inż. Bolesław Mazurkiewicz (1997),
• prof. dr hab. inż. Władysław Wojnowski (2000),
• kmdr prof. dr Józef Urbański (2000),
• kontradm. mgr Henryk Pietraszkiewicz (2001),
• prof. dr inż. Jerzy Doerffer (2002),
• prof. dr hab. Longin Pastusiak (2003),
• kpt. ż.w. prof. dr hab. Daniel Duda (2015),
• kpt. ż.w. prof. dr. hab. Aleksander Walczak (2015).

Odznaka Absolwenta Studiów Cywilnych

W 2015 roku Minister Obrony Narodowej zatwierdził istotne zmiany w statucie Akademii Marynarki Wojennej, które między innymi doprowadziły do utworzenia Odznaki dla absolwentów studiów cywilnych. Tego samego roku, Senat AMW podjął decyzję o ustanowieniu pamiątkowej odznaki noszącej nazwę „Odznaka Absolwenta Studiów Cywilnych Akademii Marynarki Wojennej”. Jej projekt powstał w wyniku konkursu, co podkreśla znaczenie oraz dbałość o estetykę tego symbolu.

Odznaka ta jest odznaczeniem jednorazowym oraz jednostopniowym, co oznacza, że stanowi wyraźny znak przynależności do społeczności, która kultywuje najlepsze tradycje Akademii Marynarki Wojennej. Prawo do jej posiadania przysługuje wszystkim absolwentom studiów cywilnych, zarówno I, jak i II stopnia.

Wszystkim najlepszym absolwentom kierunków studiów cywilnych, jakie są prowadzone w uczelni, odznaka jest automatycznie nadawana. Pozostali absolwenci mogą ją uzyskać, składając indywidualny wniosek. Co ciekawe, o nadanie odznaki mogą ubiegać się także absolwenci, którzy ukończyli swoje studia przed rokiem 2015.

Czasopisma naukowe

W obszarze publikacji naukowych Akademii Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte wyróżnia się kilka czasopism, które odgrywają istotną rolę w promowaniu myśli naukowej oraz podejmowanych badań.

• „Zeszyty naukowe Akademii Marynarki Wojennej” – kwartalnik, który startował w 1959 roku. Obecnie jest wydawany głównie w języku angielskim pod nazwą ‘Scientific Journal of Polish Naval Academy’ oraz z subtytułem „Zeszyty Naukowe Akademii Marynarki Wojennej”. Publikacje koncentrują się na tematyce naukowej.
• „Colloquium” – to kwartalnik, który ukazuje się od 2009 roku i jest redagowany przez Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych AMW. Zawiera różnorodne artykuły związane z filozofią oraz przemianami kulturowymi w społeczeństwie, stając się platformą do otwartej dyskusji.
• „Międzynarodowe Prawo Humanitarne” – rocznik naukowy, który skupia się przede wszystkim na problematyce związanej z konfliktami zbrojnymi oraz wyzwaniami prawa humanitarnego. Publikacje tego tytułu są powiązane z coroczną Ogólnopolską Konferencją Naukową Prawa Humanitarnego, organizowaną wspólnie z Uniwersytetem Gdańskim.
• „Rocznik Bezpieczeństwa Morskiego” – cykliczne wydawnictwo, które umożliwia wymianę wiedzy oraz doświadczeń dotyczących bezpieczeństwa morskiego. Od 2012 roku artykuły z tego rocznika publikowane są online w cyklu kwartalnym, natomiast raz do roku ukazuje się jego wersja papierowa, będąca zbiorem najlepszych artykułów z całego roku.

Te periodyki nie tylko przyczyniają się do rozwoju nauki w obszarze marynarki wojennej, ale również stanowią cenną platformę dla akademickich dyskusji i analiz związanych z przeszłością oraz przyszłością tej dziedziny.

---

Oceń: Akademia Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte

---