Zygfryd Linda

Swój czas edukacji spędził w Szamotułach, gdzie zakończył naukę w powszechnej szkole oraz w I Gimnazjum Klasycznym im. Piotra Skargi. Już w czasach gimnazjalnych związał się z harcerstwem, co na stałe wpisało się w jego biografię. Po uzyskaniu matury w 1938 roku rozpoczął studia na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Poznańskiego, których jednak nie zdołał ukończyć z powodu wybuchu II wojny światowej.

Zimą 1940/1941 przeniósł się do Warszawy, gdzie wspólnie z bratem Alfonsem aktywnie zaangażował się w działalność konspiracyjną pod przywództwem naczelnika Szarych Szeregów, Floriana Marciniaka. W krótkim czasie został odpowiedzialny za szkolenie motorowe Szarych Szeregów na terenie stolicy, a później objął kierownictwo nad służbą wywiadu ofensywnego „Wiss” („Wywiad, Informacja Szarych Szeregów”). Zebrane przez niego informacje na temat ruchów wojsk niemieckich były przekazywane do Oddziału II Komendy Głównej Armii Krajowej.

W jesieni 1942 roku Zygfryd został wizytatorem Polski Zachodniej, obejmując zadania w chorągwi Szarych Szeregów działającej na terenach włączonych do Rzeszy, takich jak pomorska, poznańska, łódzka, zagłębiowska i śląska. Jego działalność związana była z wieloma ryzykownymi misjami wizytacyjnymi, które wymagały odwagi i determinacji.

Niestety, wiosną 1943 roku jego działania zakończyły się aresztowaniem przez gestapo w Poznaniu. Po odbyciu brutalnych przesłuchań, w tym na Szucha w Warszawie, Zygfryd Linda zmarł w więzieniu w Forcie VII. Jego pośmiertny awans na stopień harcmistrza, jest świadectwem jego zaangażowania i poświęcenia dla idei harcerskich.