Andrzej Bieluń, który przyszedł na świat 8 kwietnia 1946 roku w Gdyni, był nie tylko polskim wspinaczem, ale także himalaistą, taternikiem oraz speleologiem. W ciągu swojego życia odgrywał znaczącą rolę w społeczności wspinaczkowej, będąc jednym z kluczowych założycieli i działaczy Speleoklubu Morskiego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego.
Jednym z jego najbardziej znaczących osiągnięć była wyprawa do Pamiru, która miała miejsce w 1978 roku. Wówczas zdobył Szczyt Lenina o wysokości 7134 metrów. Dwa lata później, w 1979 roku, brał udział w przełomowej ekspedycji, osiągając jako pierwszy szczyt Rakaposhi (7788 m) północno-zachodnią granią. Rok 1980 przyniósł mu kolejne sukcesy – uczestniczył w pierwotnym wejściu na Distaghil Sar Wschodni (7700 m) oraz Yazghil Dome (7440 m).
W roku 1983 z wielkimi nadziejami wziął udział w historycznej zimowej wyprawie na szczyt Api (7132 m), kierowanej przez Tadeusza Piotrowskiego. Fakt, że zdobył szczyt w nocy z 24 na 25 grudnia, mówi wiele o jego determinacji i umiejętnościach. Co więcej, szedł jako pierwszy z uczestników, wyprzedzając grupę o 1-2 godziny. Niestety, podczas schodzenia z nieznanych przyczyn zaginął w zawiei śnieżnej.
Po jego zniknięciu, 8 kwietnia 1984 roku, jego listy z ostatniej wyprawy ujrzały światło dzienne w „Przekroju”. Zostały opublikowane pod wymownym tytułem Śmierć na Api, dokumentując tragiczną historię życia tego utalentowanego wspinacza.
Przypisy
- Tadeusz Piotrowski: Zimowa wyprawa na Api, 01.1984 r. „Taternik”, nr 1/1984, s. 29–32
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Małgorzata Tusk | Barbara Milewicz | Malwina Zielińska | Andrzej Ławniczak | Bogumiła Raulin | Tomasz Maracewicz | Zygfryd LindaOceń: Andrzej Bieluń