Wojciech Charkin

Już na etapie studiów, Charkin uczestniczył w ważnych wydarzeniach społecznych, takich jak marsze marcowe w 1968 roku oraz wypadki grudniowe w 1970 roku. W 1972 roku uzyskał dyplom na Wydziale Elektroniki Politechniki Gdańskiej, co otworzyło mu drzwi do kariery zawodowej. Pracował początkowo jako młodszy instruktor techniczny w Rejonowym Urzędzie Telekomunikacyjnym w Gdyni, a następnie w Zakładzie Nauki o Pracy Instytutu Nauk Społecznych Politechniki Gdańskiej, gdzie zatrudniony był do 1984 roku. W latach 1973-1978 pełnił funkcję kierownika gdańskiego oddziału pisma "Politechnik".

W 1977 roku był jednym z założycieli Polskiego Towarzystwa Ergonomicznego oraz zaczął pełnić rolę wykładowcy na Wydziale Architektury i Wzornictwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. W okresie od 1984 do 2001 roku jego ścieżka zawodowa prowadziła go do Biblioteki Głównej Politechniki Gdańskiej, co było częścią jego pasji dziennikarskiej oraz działalności naukowej.

Wojciech Charkin był aktywnym uczestnikiem strajków, w szczególności w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1980 roku. Jego relacja na temat strajku zatytułowana Kiedy niemożliwe stało się możliwe została opublikowana w ogólnopolskim piśmie studenckim "Politechnik". Współpracował także przy redagowaniu oświadczenia dziennikarzy dotyczącego dezinformacji w mediach, znanego jako "zeszyt Charkina". Jako członek Komisji Założycielskiej oraz Komisji Zakładowej "Solidarności" na Politechnice Gdańskiej, odegrał znaczącą rolę w ruchu opozycyjnym, szczególnie w okresie stanu wojennego, kiedy to zaangażował się w kolportaż podziemnych wydawnictw i współpracę z pismem "Solidarność" Regionu Gdańskiego.

Po 1989 roku Wojciech Charkin był redaktorem Tygodnika Wyborczego oraz Tygodnika Gdańskiego, a jego przynależność do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w latach 1989-1992 świadczy o jego zaangażowaniu w media. W późniejszych latach współpracował z wydawnictwem Przekaz Sp. z o.o. oraz pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Nadzorczej Radia Gdańsk.

Jako pasjonat turystyki, Charkin był aktywnym członkiem PTTK od 1967 roku, organizując kursy przewodnickie i pełniąc różnorodne funkcje w organizacji, jak przewodniczący Komisji Rewizyjnej Oddziału Gdańskiego. W 2001 roku został wiceprezesem Koła Przewodników Miejskich i Terenowych im. Franciszka Mamuszki, a w 2013 roku przewodniczył Komisji Rewizyjnej Stowarzyszenia Güntera Grassa w Gdańsku. Jego zasługi zostały uhonorowane szeregiem odznaczeń, w tym Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Charkin został pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon V). Jego wkład w dziedzinę turystyki oraz znaczenie w historii Gdańska zostały upamiętnione przez nadanie mu patronatu Akademii Przewodnickiej Europejskiego Centrum Solidarności w marcu 2019 roku.