Ewa Kulik-Bielińska


Ewa Maria Kulik-Bielińska, urodzona 10 listopada 1957 roku w Gdyni, to znana postać w polskim środowisku literackim oraz działaczka społeczna. Jako tłumaczka literatury pięknej, zyskała uznanie dzięki swoim przetłumaczonym dziełom, które wprowadziły polskich czytelników w świat różnorodnych autorów i stylów. Warto podkreślić, że jej działalność opozycyjna w okresie PRL także ma swoje znaczenie, ponieważ była aktywna w czasie, gdy wolność słowa była mocno ograniczona.

W ramach swojej kariery redaktorskiej, Ewa Kulik-Bielińska miała możliwość współpracy z niezależnymi czasopismami, gdzie przyczyniła się do promowania literackiej twórczości oraz myśli krytycznej. Dziś pełni również rolę dyrektorki Fundacji im. Stefana Batorego, gdzie angażuje się w projekty, które wspierają rozwój społeczeństwa obywatelskiego oraz promują ideę demokracji.

Życiorys

W okresie lat 1976–1980 Ewa Kulik-Bielińska rozpoczęła swoją edukację, kończąc filologię angielską na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie w 1987 roku. W latach 1977–1980 pełniła rolę rzeczniczki krakowskiego Studenckiego Komitetu Solidarności, organizując bibliotekę publikacji z tzw. drugiego obiegu oraz biorąc udział w Uniwersytecie Latającym, który miał na celu edukację w trudnych czasach. Na początku 1979 roku objęła stanowisko redaktorki niezależnego pisma studenckiego „Indeks”. Po przeprowadzce do Warszawy w 1980 roku, po aresztowaniu Jacka Kuronia, zamieszkała w jego mieszkaniu, gdzie prowadziła Biuro Informacyjne, zbierając informacje o strajkach i przekazując je do zachodnich agencji prasowych.

Stając się członkinią NSZZ „Solidarność” we wrześniu 1980, zaangażowała się w redagowanie biuletynu informacyjnego „Solidarności” Regionu Mazowsze. Później zaczęła redagować miesięcznik „Niezależność”, a od marca 1981 roku pełniła funkcję sekretarza redakcji. Po wprowadzeniu stanu wojennego, Kulik-Bielińska ukrywała się, organizując struktury podziemnej „Solidarności”. Była czołową współpracowniczką oraz członkinią Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” w Regionie Mazowsze oraz Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej. Wraz z Heleną Łuczywo i Zbigniewem Bujakiem, współorganizowała ogólnopolską centralę podziemia, zajmując się m.in. pomocą dla ukrywających się Zbigniewa Bujaka oraz Wiktora Kulerskiego. Była również koordynatorką łączności oraz organizatorką spotkań dla działaczy podziemia. Od 27 października 1982 roku jej działalność była przedmiotem rozpracowania przez Wydział III-2 Komendy Stołecznej Milicji Obywatelskiej, stosując kryptonim Mała/Ewa.

Kulik-Bielińska została aresztowana w maju 1986 roku i przetrzymywana w Areszcie Śledczym Warszawa-Mokotów. Dzięki amnestii została zwolniona we wrześniu tego samego roku, a następnie dołączyła do jawnej Regionalnej Komisji Wykonawczej Mazowsze. W latach 1988–1989 miała okazję studiować na Uniwersytecie Bostońskim w ramach stypendium, a po powrocie do Polski objęła stanowisko korespondenta dziennika „The Independent” w naszym kraju, pełniąc tę rolę w latach 1989–1991.

Po transformacji ustrojowej w III RP, Ewa Kulik-Bielińska aktywnie działała w sektorze pozarządowym i branżowym, będąc członkinią organizacji jak Stowarzyszenie Tłumaczy Polskich (od 1992), polski PEN Club (od 1995, a od 1997 do 1999 roku będąc członkinią zarządu), oraz Stowarzyszenie Pisarzy Polskich (od 1996). Ponadto była reprezentantką trzeciego sektora w Radzie Działalności Pożytku Publicznego podczas I kadencji. Od 2000 roku do 2010 roku zajmowała główne stanowisko dyrektora ds. informacji i rozwoju w Fundacji im. Stefana Batorego, a w 2010 roku została dyrektorką tej fundacji. Nieprzerwanie, od 2014 roku, pełniła także funkcję prezesa European Foundation Centre.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2006 roku prezydentLech Kaczyński, uhonorował Ewę Kulik-Bielińską za jej niezwykłe zasługi dla niepodległości Polski, jak i za aktywność na rzecz demokratycznych przemian w naszym kraju, przyznając jej Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

Kulik-Bielińska była także wyróżniona w 2019 roku, gdyż jej wizerunek znalazł się na muralu „Kobiety Wolności”, który znajduje się na stacji PKM Strzyża w Gdańsku, co podkreśla jej znaczącą rolę w historii.

W 2023 roku, za swoje działania na rzecz społeczeństwa, otrzymała również Nagrodę Obywatelską im. Henryka Wujca, co potwierdza jej zaangażowanie i oddanie w służbie dla wspólnoty.

Tłumaczenia

W katalogu tłumaczeń Ewy Kulik-Bielińskiej znalazły się liczne wartościowe pozycje literackie, które obejmują prace uznanych autorów. Wśród nich można wyróżnić:

  • JerzyJ. Kosiński, Diabelskie drzewo, wyd. 1, Warszawa: Czytelnik, 1992, ISBN 83-07-02283-5, OCLC 32029060. Brak numerów stron w książce,
  • DashiellD. Hammett, Klątwa Dainów, Warszawa: Da Capo, 1993, ISBN 83-85373-29-2, OCLC 749887308. Brak numerów stron w książce,
  • JerzyJ. Kosiński, Gra, wyd. 1, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1993, ISBN 83-08-02502-1, OCLC 30588763. Brak numerów stron w książce,
  • HenryH. Miller, Moloch czyli ten gojowski świat, Warszawa: Noir sur Blanc, 1995, ISBN 83-901283-9-X, OCLC 750972556. Brak numerów stron w książce,
  • LouisL. Begley, Wojenne kłamstwa, wyd. 1, Warszawa: Da Capo, 1995, ISBN 83-7157-000-7, OCLC 33438055. Brak numerów stron w książce,
  • James ParkJ.P. Sloan, Jerzy Kosiński: biografia, wyd. 2, Warszawa: Da Capo, 1997, ISBN 83-7157-148-8, OCLC 243885155. Brak numerów stron w książce,
  • PaulP. Auster, Mr Vertigo, Warszawa: Noir sur Blanc, 1999, ISBN 83-86743-82-4, OCLC 749155269. Brak numerów stron w książce,
  • AnneA. Applebaum, Między Wschodem a Zachodem: przez pogranicza Europy, Warszawa: Prószyński i S-ka, 2001, ISBN 83-7255-894-9, OCLC 49782256. Brak numerów stron w książce,
  • HenryH. Miller, Plexus, Warszawa: Noir sur Blanc, 2003, ISBN 83-88459-78-3, OCLC 55102952. Brak numerów stron w książce.

Przypisy

  1. Nagroda Obywatelska im. Henryka Wujca dla tych, którzy w wyjątkowy sposób wspierają osoby działające [online], funduszobywatelski.pl [dostęp 10.12.2023 r.]
  2. Izabela I. Biała, Kobiety Wolności – niezwykły mural na stacji PKM Strzyża przypomina polskie opozycjonistki, gdansk.pl, 05.07.2019 r. [zarchiwizowane 02.12.2020 r.]
  3. Ewa Kulik-Bielinska elected EFC’s new Chair, efc.be, 26.05.2014 r. [zarchiwizowane 15.07.2014 r.]
  4. Mirosława M. Łątkowska, Adam A. Borowski, Ewa Kulik-Bielińska, Encyklopedia Solidarności [dostęp 26.08.2012 r.] [zarchiwizowane 24.09.2020 r.]
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21.09.2006 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2006 r. nr 84, poz. 848).

Oceń: Ewa Kulik-Bielińska

Średnia ocena:4.97 Liczba ocen:9