Jan Kozicki (inżynier)

W 2002 roku ukończył studia magisterskie na wydziale budownictwa, na Politechnice Gdańskiej. Temat jego pracy magisterskiej, która była realizowana pod kierunkiem prof. J. Tejchmana, dotyczył modelowania dyskretnego materiałów kruchych, takich jak beton. Po ukończeniu studiów, kontynuował współpracę z tym samym promotorem i obronił pracę doktorską w 2009 roku, której tytuł w języku angielskim brzmi: "Application of Discrete Models to Describe the Fracture Process in Brittle Materials".

W międzyczasie, w 2004 roku, Jan Kozicki zainteresował się architekturą w warunkach ekstremalnych, co zaowocowało ukończeniem drugiej pracy magisterskiej na wydziale architektury tej samej uczelni. Jej temat dotyczył projektu nowatorskiej konstrukcji habitatu, zaprojektowanej z myślą o przyszłej wyprawie na Marsa.

Rok 2014 przyniósł mu uznanie w postaci stopnia doktora habilitowanego nauk technicznych w dziedzinie budownictwa. Temat rozprawy habilitacyjnej koncentrował się na numerycznym modelowaniu mikrostruktury w inżynierskich materiałach przy wykorzystaniu metody elementów dyskretnych.

Jan Kozicki, razem ze swoją żoną Joanną, z którą wziął ślub w 2003 roku, kontynuuje badania nad projektem bazy na Marsie. Jednak jego zainteresowania nie ograniczają się jedynie do tej tematyki; znaczną część jego pracy wciąż pochłania modelowanie materiałów kruchych oraz sypkich z zastosowaniem elementów dyskretnych.

W ramach prowadzonych badań, Jan Kozicki wykorzystuje tę metodę do symulacji kruszenia skał z użyciem cieczy, co pozwala mu na aktywny udział w tworzeniu warsztatu badawczego związanego z rozwojem technologii wydobycia gazu łupkowego.

Jan Kozicki zdobył liczne nagrody zarówno krajowe, jak i międzynarodowe. W 2007 roku zajął drugie miejsce w Space Settlement Calendar Art Contest, organizowanym przez amerykańską National Space Society. Dodatkowo w latach 2008 oraz 2009 został wyróżniony przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej, otrzymując stypendium "START" w gronie stu najlepszych młodych polskich naukowców poniżej 31 roku życia. W 2010 roku podobne uznanie dostąpił w grupie 32 najlepszych naukowców poniżej 35 roku życia, przyznane przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego.