Monika Zofia Pyrek-Rokita, znana szerzej jako Monika Pyrek, to wybitna polska lekkoatletka, która przysła na świat 11 sierpnia 1980 roku w Gdyni. Jej specjalnością jest skok o tyczce, a jej osiągnięcia sportowe na trwałe wpisały się w historię polskiej lekkoatletyki. W roli Honorowej Ambasadorki Szczecina promuje zarówno miasto, jak i sport w Polsce.
W trakcie swojej kariery Monika może pochwalić się rewelacyjnym rekordem – 68-krotnie poprawiała rekord Polski, co świadczy o jej niebywałych umiejętnościach i determinacji. Uczestniczyła w czterech edycjach Igrzysk Olimpijskich, reprezentując nasz kraj w Sydney (2000), Atenach (2004), Pekinie (2008) oraz Londynie (2012). Jej sukcesy nie ograniczają się tylko do olimpijskich zmagań; jest również trzykrotną medalistką mistrzostw świata oraz wicemistrzynią Starego Kontynentu z 2006 roku.
Jako reprezentantka Polski, brała udział w europejskich rywalizacjach, takich jak puchar Europy oraz drużynowe mistrzostwa Europy, czyniąc tym samym znaczący wkład w sukcesy polskiej reprezentacji. Jej talent i ciężka praca zostały docenione przez wielu, co potwierdzają liczne wyróżnienia i nagrody, takie jak pięciokrotne Złote Kolce dla najlepszej polskiej lekkoatletki w sezonach 2001, 2003, 2005, 2006 oraz 2008, a także dwukrotna wygrana w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” (2001 i 2005).
W 2009 roku Monika została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz uzyskała tytuł Zasłużonej dla miasta Szczecina. Dodatkowo, w 2023 roku uhonorowano ją tytułem Honorowego Obywatela miasta Polanicy Zdrój, co podkreśla jej znaczenie dla społeczności lokalnych.
Monika była również aktywna poza torami lekkoatletycznymi. W latach 2006–2014 zasiadała w Komisji Zawodniczej EAA, a w latach 2006–2013 była członkiem komisji zawodniczej PKOL i nagrodzona przewodniczącą tej komisji w latach 2009–2013. Jej zaangażowanie w sport nie ogranicza się jedynie do kariery zawodniczej; w latach 2011–2015 była członkiem Komisji Zawodniczej IAAF, a od 2016 roku członkinią Społecznej Rady Sportu przy Ministrze Sportu oraz Rady Polskiej Agencji Antydopingowej.
Warto również zaznaczyć, że na swoje piąte Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro w 2016 roku jechała jako kandydatka do Komisji Zawodniczej MKOL, co również świadczy o jej wpływie na międzynarodowe środowisko sportowe. W 2013 roku, po zakończeniu kariery sportowej, Monika założyła Fundację Moniki Pyrek, która zajmuje się realizacją projektów propagujących sport wśród dzieci i młodzieży. Inicjatywy takie jak Monika Pyrek Camp, Alternatywne Lekcje WF i E-platforma mają na celu łączenie sportu z zabawą oraz promowanie aktywności fizycznej wśród młodych ludzi.
Jednym z jej ważnych projektów jest Fundusz Stypendialny „Skok w marzenia”, który wspiera młodych sportowców w realizacji ich pasji i marzeń sportowych. Monika Pyrek jest doskonałym przykładem tego, jak sportowcy mogą wpływać na rozwój sportu oraz wspierać młode pokolenia w ich dążeniu do sukcesu.
Młodość
Monika Pyrek jest córką Zbigniewa Pyrka i Bożeny Kuźlik, co stanowi ważny element jej rodzimego pochodzenia. W jej rodzinie szczególną rolę odgrywa matka, która pracowała jako księgowa, oraz ojciec, który był marynarzem w flocie handlowej. Ponadto, Monika ma starszego brata, co również wpłynęło na jej młodzieńcze życie.
Monika ukończyła IX Liceum Ogólnokształcące im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Gdyni, co stanowiło początek jej edukacyjnej drogi. Następnie kontynuowała naukę na Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu im. Jędrzeja Śniadeckiego w Gdańsku, a także na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego, gdzie zdobyła wszechstronne wykształcenie.
Kariera sportowa
Początki
Monika Pyrek rozpoczęła swoją przygodę ze sportem w szkole podstawowej, gdzie jej pierwszym wyborem była koszykówka. Jednak w 1994 roku zdecydowała się na lekkoatletykę, trenując w Bałtyku Gdynia pod okiem trenerki Bogusławy Klimaszewskiej. Jej debiutanckie konkurencje to skok wzwyż oraz wielobój. Już w 1995 roku trafiła pod skrzydła Edwarda Szymczaka, który pomógł jej w rozpoczęciu startów w skoku o tyczce. Od tego momentu Monika związała się z nowym klubem, którym stał się powstały po likwidacji sekcji lekkoatletycznej Bałtyku Klub Lekkoatletyczny Gdynia (KL Gdynia).
W 1996 roku osiągnęła wynik 3,60 m, co uplasowało ją na 85. pozycji w światowych rankingach. Rok później, na mistrzostwach Europy juniorów, znalazła się w reprezentacji Polski, zajmując 10. miejsce i wyrównując swój dotychczasowy rekord Polski wynikiem 3,80 m. Z kolei w 1998 roku zadebiutowała w Pucharze Europy, zdobywając pierwsze miejsce w Malmö, gdzie dwukrotnie poprawiła swoje rekordy. Dwa miesiące później w zawodach we Francji zdobyła tytuł wicemistrzyni świata juniorek, bijąc swój rekord kraju aż pięciokrotnie. W gronie seniorek ukończyła mistrzostwa Europy w Budapeszcie, uzyskując siódme miejsce i czterokrotnie poprawiając rekord Polski. 17 września uzyskała wynik lepszy od swojego rekordu, jednakże niedługo później pierwsze miejsce w kraju odebrała jej Anna Wielgus, skacząc 3,84 m. Podczas halowych mistrzostw świata w 1999 roku zadebiutowała z niezłym wynikiem, zajmując 11. miejsce, a na mistrzostwach Europy juniorów w tym samym roku ukończyła rywalizację na 4. pozycji.
2000–2004
Sezon 2000 rozpoczął się pechowo, gdyż Monika odpadła w eliminacjach halowych mistrzostw Europy, w których wystąpiła po raz pierwszy. Jednak po zwycięstwie w zawodach I ligi Pucharu Europy oraz wygraniu mistrzostw Polski, reprezentowała Polskę na igrzyskach olimpijskich w Sydney, zajmując siódme miejsce. 1 lipca 2001 roku odniosła kolejne sukcesy, zdobywając złoty medal mistrzostw Polski oraz ustanawiając nowy rekord Europy wynikiem 4,61 m. Podczas młodzieżowych mistrzostw Europy w Amsterdamie zdobyła złoto z wynikiem 4,40 m, a trzy dni później zajęła trzecie miejsce w mityngu DN Galan z wynikiem 4,57 m. Po tych sukcesach wygrała igrzyska frankofońskie, będąc gospodarzem w Polsce. Na mistrzostwach świata w Edmonton Monika zdobyła swój pierwszy medal ogólnoświatowy w kategorii seniorskiej, uzyskując 4,55 m, co dało jej trzecie miejsce. Warto zaznaczyć, że w tamtym czasie była najmłodszą medalistką mistrzostw świata w skoku o tyczce.
Na koniec sezonu osiągnęła czwarte miejsce podczas igrzysk dobrej woli oraz w finale Grand Prix. Po zakończeniu sezonu postanowiła zmienić trenera, nowym szkoleniowcem został Wiaczesław Kaliniczenko.
W 2002 roku na arenie międzynarodowej pojawiła się jej największa krajowa rywalka, Anna Rogowska. W marcu obie lekkoatletki reprezentowały Polskę na halowych mistrzostwach Europy, gdzie Pyrek zdobyła brązowy medal, a Rogowska odpadła w eliminacjach. Latem na mistrzostwach Europy w Monachium Monika nie awansowała do finału, a Rogowska zajęła siódme miejsce. Po kilku niepowodzeniach, na zawodach w Londynie Monika ponownie poprawiła rekord Polski, skacząc 4,62 m.
W 2003 roku zdobyła swój pierwszy medal – brązowy na halowych mistrzostwach świata. Po zwycięstwie w zawodach I liga Pucharu Europy w Finlandii, w Paryżu zajęła czwarte miejsce na mistrzostwach świata, a jej najlepsze wysokości wyniosły 4,25 m, 4,35 m, 4,45 m i 4,55 m, jednak wysokość 4,60 m okazała się za wysoka, co skutkowało brakiem medalu. Podczas olimpijskiego sezonu w 2004 najpierw uplasowała się na piątej pozycji w halowych mistrzostwach świata, a następnie zdobyła drugie miejsce w superlidze Pucharu Europy w Bydgoszczy. W lipcu straciła rekord kraju na rzecz Rogowskiej. Na finał igrzysk olimpijskich przystąpiła z nadzieją, jednak po trzech próbach na wysokości 4,65 m odpadła, zajmując czwarte miejsce. 3 września w Brukseli Monika skoczyła na nowy rekord Polski na wysokości 4,72 m, ustanawiając wynik, który przetrwał do maja 2005 roku.
2005–2010
Po igrzyskach w Atenach, w marcu 2005 roku, Monika zdobyła brązowy medal halowych mistrzostw Europy, przegrywając srebro z Anną Rogowską. Po zakończeniu nauki na Uniwersytecie Gdańskim, w lipcu 2005 roku zdobyła swój drugi medal mistrzostw świata, zajmując drugie miejsce na mistrzostwach w Helsinkach. W 2006 roku uplasowała się na czwartym miejscu w halowych mistrzostwach świata oraz zdobyła wicemistrzostwo Europy w lekkoatletyce. Na koniec sezonu zajęła piąte miejsce w Pucharze Świata. W 2007 roku podczas mistrzostw świata w Osace Monika skoczyła 4,75 m, co dało jej czwarte miejsce. 22 września na światowym finale w Stuttgarcie ustanowiła życiowy rekord, skacząc 4,82 m.
W 2008 roku zdobyła brązowy medal halowych mistrzostw świata w Walencji. Przed igrzyskami olimpijskimi wystąpiła w nagraniu Marii Sadowskiej zatytułowanym „Szybciej, wyżej, dalej”. W olimpijskim finale w Pekinie zajęła piąte miejsce z wynikiem 4,70 m, przez co odpadła z rywalizacji. Nie uczestniczyła w halowych mistrzostwach Europy w marcu 2009 roku, za to w czerwcu wygrała rywalizację w superlidze rywalizującym drużynowym czempionacie Starego Kontynentu, gdzie wynikiem 4,70 m ustanowiła rekord imprezy. Na mistrzostwach świata zdobyła srebrny medal, przegrywając tylko z Anną Rogowską. W 2010 roku, po nieudanych startach w zawodach zagranicznych z powodu kontuzji stopy, zdecydowała się zakończyć starty w tym sezonie.
2011–2012
Po ponad półrocznej przerwie Monika wróciła do sportu w halowym sezonie 2011. W swoim pierwszym starcie podczas mityngu Samsung Pole Vault Stars w Doniecku uzyskała wynik 4,60 m, co okazało się lepsze od minimum PZLA do halowych mistrzostw Europy w Paryżu, jednak tyczkarka postanowiła nie wystąpić w tych zawodach. Jej ostatni start w tym sezonie odbył się podczas halowego mityngu Pedro’s Cup w Bydgoszczy, gdzie zajęła czwarte miejsce, skacząc 4,40 m. Na mistrzostwach świata w Daegu uplasowała się na 10. miejscu (ex aequo z Anną Rogowską i Kristiną Gadschiew), osiągając rezultat 4,55 m.
Sezon 2012 zaczęła od siódmej lokaty z wynikiem 4,40 m podczas halowego mityngu Pedro’s Cup w Bydgoszczy. Letni sezon zainaugurowała 11 maja podczas mityngu Diamentowej Ligi w Ad-Dausze, niestety nie zaliczając żadnej wysokości przy trzech próbach na 4,20 m. Na zawodach Diamentowej Ligi w Nowym Jorku uzyskała wysokość 4,50 m, kwalifikując się tym samym na czwarte igrzyska olimpijskie w swojej karierze. Podczas 30. Igrzysk Olimpijskich w Londynie, chociaż skoczyła 4,40 m w kwalifikacjach, nie udało jej się awansować do finału skoku o tyczce kobiet.
Działalność pozasportowa
28 listopada 2010 roku, Monika Pyrek razem z Robertem Rowińskim zdobyła pierwsze miejsce w finałowej edycji popularnego programu telewizyjnego TVN, Taniec z gwiazdami. To osiągnięcie stanowi ważny krok w jej karierze pozasportowej.
Po zakończeniu kariery sportowej, na początku 2013 roku, zaczęła działać jako prezenterka w Radiu Szczecin. Przez cztery lata prowadziła autorski program zatytułowany Potyczki Moniki Pyrek. Jej przygoda z radiem zakończyła się pod koniec 2016 roku, ale pozostawiła po sobie trwały ślad w sercach słuchaczy.
Życie prywatne
Monika Pyrek, polska lekkoatletka, w dniu 12 stycznia 2013 roku wzięła ślub z Norbertem Rokitą, menedżerem, który jest od niej starszy o 15 lat. Ich znajomość rozpoczęła się w 2000 roku, kiedy to oboje spotkali się podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Sydney.
Para ma dwóch synów: Grzegorza, który przyszedł na świat w 2013 roku, a także Juliana, urodzonego w 2017 roku. Rodzina mieszka w malowniczej dzielnicy na szczecińskim Pogodnie.
Osiągnięcia
Międzynarodowe
Kariera Moniki Pyrek w skoku o tyczce obfituje w liczne sukcesy na arenie międzynarodowej. W tabeli poniżej przedstawiono jej dokonania, które podkreślają osiągnięcia tej wybitnej sportowczyni.
| Rok | Zawody | Miejsce | Pozycja | Wynik | Źródła |
|---|---|---|---|---|---|
| 1997 | Mistrzostwa Europy juniorów | Lublana | 10. miejsce | 3,80 =NR | brak |
| 1998 | I liga Pucharu Europy | Malmö | 1. miejsce | 3,95 NR | brak |
| 1998 | Mistrzostwa świata juniorów | Annecy | 2. miejsce | 4,10 NR | brak |
| 1998 | Mistrzostwa Europy | Budapeszt | 7. miejsce | 4,15 NR | brak |
| 1999 | Halowe mistrzostwa świata | Maebashi | 11. miejsce | 4,20 | brak |
| 1999 | Mistrzostwa Europy juniorów | Ryga | 4. miejsce | 4,10 | brak |
| 2000 | Halowe mistrzostwa Europy | Gandawa | el. – 9. miejsce | 4,20 | brak |
| 2000 | I liga Pucharu Europy | Bydgoszcz | 1. miejsce | 4,30 | brak |
| 2000 | Igrzyska olimpijskie | Sydney | 7. miejsce | 4,40 NR | brak |
| 2001 | I liga Pucharu Europy | Vaasa | 1. miejsce | 4,50 NR | brak |
| 2001 | Młodzieżowe mistrzostwa Europy | Amsterdam | 1. miejsce | 4,40 | brak |
| 2001 | Igrzyska frankofońskie | Ottawa | 1. miejsce | 4,30 CR | brak |
| 2001 | Mistrzostwa świata | Edmonton | 3. miejsce | 4,55 | brak |
| 2001 | Igrzyska Dobrej Woli | Brisbane | 4. miejsce | 4,35 | brak |
| 2001 | Finał Grand Prix IAAF | Melbourne | 4. miejsce | 4,20 | brak |
| 2002 | Halowe mistrzostwa Europy | Wiedeń | 3. miejsce | 4,60 NIR | brak |
| 2002 | Superliga Pucharu Europy | Annecy | 4. miejsce | 4,20 | brak |
| 2002 | Mistrzostwa Europy | Monachium | el. – 13. miejsce | 4,30 | brak |
| 2003 | Halowy Puchar Europy | Lipsk | 3. miejsce | 4,30 | brak |
| 2003 | Halowe mistrzostwa świata | Birmingham | 3. miejsce | 4,45 | brak |
| 2003 | I liga Pucharu Europy | Lappeenranta | 1. miejsce | 4,30 | brak |
| 2003 | Mistrzostwa świata | Paryż | 4. miejsce | 4,55 | brak |
| 2003 | Światowy finał lekkoatletyczny IAAF | Monako | 4. miejsce | 4,50 | brak |
| 2004 | Halowe mistrzostwa świata | Budapeszt | 5. miejsce | 4,50 | brak |
| 2004 | Superliga Pucharu Europy | Bydgoszcz | 2. miejsce | 4,40 | brak |
| 2004 | Igrzyska olimpijskie | Ateny | 4. miejsce | 4,55 | brak |
| 2004 | Światowy finał lekkoatletyczny IAAF | Monako | 5. miejsce | 4,50 | brak |
| 2005 | Halowe mistrzostwa Europy | Madryt | 3. miejsce | 4,70 | brak |
| 2005 | Mistrzostwa świata | Helsinki | 2. miejsce | 4,60 | brak |
| 2005 | Światowy finał lekkoatletyczny IAAF | Monako | 2. miejsce | 4,62 | brak |
| 2006 | Halowe mistrzostwa świata | Moskwa | 4. miejsce | 4,65 | brak |
| 2006 | Superliga Pucharu Europy | Malaga | 1. miejsce | 4,75 CR | brak |
| 2006 | Mistrzostwa Europy | Göteborg | 2. miejsce | 4,65 | brak |
| 2006 | Światowy finał lekkoatletyczny IAAF | Stuttgart | 2. miejsce | 4,65 | brak |
| 2006 | Puchar świata | Ateny | 5. miejsce | 4,30 | brak |
| 2007 | Superliga Pucharu Europy | Monachium | 1. miejsce | 4,65 | brak |
| 2007 | Mistrzostwa świata | Osaka | 4. miejsce | 4,75 | brak |
| 2007 | Światowy finał lekkoatletyczny IAAF | Stuttgart | 2. miejsce | 4,82 | brak |
| 2008 | Halowe mistrzostwa świata | Walencja | 3. miejsce | 4,70 | brak |
| 2008 | Igrzyska olimpijskie | Pekin | 5. miejsce | 4,70 | brak |
| 2008 | Światowy finał lekkoatletyczny | Stuttgart | 3. miejsce | 4,70 | brak |
| 2009 | Superliga drużynowych mistrzostw Europy | Leiria | 1. miejsce | 4,70 CR | brak |
| 2009 | Mistrzostwa świata | Berlin | 2. miejsce | 4,65 | brak |
| 2009 | Światowy finał lekkoatletyczny IAAF | Saloniki | 2. miejsce | 4,60 | brak |
| 2011 | Mistrzostwa świata | Daegu | 10. miejsce | 4,55 | brak |
| 2012 | Mistrzostwa Europy | Helsinki | el. – 13. miejsce | 4,35 | brak |
| 2012 | Igrzyska olimpijskie | Londyn | el. – 15. miejsce | 4,40 | brak |
Mistrzostwa Polski
Stadion
Monika Pyrek zdobyła 11 złotych medali oraz 3 srebrne podczas mistrzostw Polski seniorów, co czyni ją najbardziej utytułowaną zawodniczką w historii tej dyscypliny w Polsce. Aby lepiej zrozumieć jej sukcesy, poniższa tabela zawiera szczegóły dotyczące jej osiągnięć na polskiej scenie sportowej.
| Mistrzostwa Polski | Pozycja | Wynik |
|---|---|---|
| Bydgoszcz 1997 | 2. miejsce | 3,60 |
| Wrocław 1998 | 2. miejsce | 4,00 |
| Kraków 1999 | 1. miejsce | 3,70 |
| Kraków 2000 | 1. miejsce | 4,00 |
| Bydgoszcz 2001 | 1. miejsce | 4,61 |
| Szczecin 2002 | 1. miejsce | 4,50 |
| Bydgoszcz 2004 | 1. miejsce | 4,45 |
| Biała Podlaska 2005 | 1. miejsce | 4,70 |
| Bydgoszcz 2006 | 1. miejsce | 4,60 |
| Poznań 2007 | 1. miejsce | 4,60 |
| Szczecin 2008 | 1. miejsce | 4,70 |
| Bielsko-Biała 2010 | 1. miejsce | 4,20 |
| Bydgoszcz 2011 | 2. miejsce | 4,60 |
| Bielsko-Biała 2012 | 1. miejsce | 4,45 |
Hala
W tej samej kategorii halowej, również Monika zdobyła 11 tytułów, potwierdzając swoją dominację w dyscyplinie. Takie osiągnięcia plasują ją na czołowej pozycji w historii skoku o tyczce.
| Mistrzostwa Polski | Pozycja | Wynik |
|---|---|---|
| Spała 1998 | 1. miejsce | 3,91 |
| Spała 1999 | 1. miejsce | 4,10 |
| Spała 2000 | 1. miejsce | 4,15 |
| Spała 2001 | 1. miejsce | 4,36 |
| Spała 2002 | 1. miejsce | 4,25 |
| Spała 2003 | 1. miejsce | 4,50 |
| Spała 2004 | 1. miejsce | 4,65 |
| Spała 2005 | 1. miejsce | 4,70 CR |
| Spała 2006 | 1. miejsce | 4,40 |
| Spała 2008 | 1. miejsce | 4,70 =CR |
| Spała 2009 | 1. miejsce | 4,60 |
| Spała 2010 | 2. miejsce | 4,40 |
| Spała 2012 | 3. miejsce | 4,30 |
Rekordy życiowe
Monika Pyrek, znana lekkoatletka, osiągnęła wiele spektakularnych wyników w swojej karierze, które warto podkreślić. W tabeli poniżej przedstawione są jej rekordy życiowe w skoku o tyczce oraz skoku wzwyż.
| Typ | Wynik | Lokalizacja | Data | Wynik historyczny |
|---|---|---|---|---|
| Skok o tyczce (hala) | 4,76 | Donieck | 12 lutego 2006 | _ |
| Skok o tyczce (stadion) | 4,82 | Stuttgart | 22 września 2007 | 11. |
| Skok wzwyż | 1,70 | _ | 1997 | – |
Światowy ranking lekkoatletyczny (do 2006 ranking IAAF)
Monika Pyrek osiągnęła znakomite lokaty w światowym rankingu lekkoatletycznym organizowanym przez IAAF w latach 2001-2009. Jej wyniki prezentują się następująco:
- w 2001 roku zajęła 3. miejsce,
- w 2002 roku również 3. miejsce,
- w 2003 roku uplasowała się na 6. miejscu,
- w 2004 roku zajęła 5. miejsce,
- w 2005 roku osiągnęła 2. miejsce,
- w 2006 roku utrzymała 2. miejsce,
- w 2007 roku ponownie zdobyła 3. miejsce,
- w 2008 roku zajęła 3. miejsce,
- w 2009 roku także 3. miejsce.
Ranking Track and Field News
Monika Pyrek, znana polska lekkoatletka, osiągnęła wiele znaczących rezultatów w swojej karierze. W poniższej liście przedstawione zostały jej miejsca na podium w poszczególnych latach:
- 2001 – 3. miejsce,
- 2002 – 3. miejsce,
- 2007 – 3. miejsce,
- 2008 – 4. miejsce.
Listy światowe
Monika Pyrek jest znaną lekkoatletką, która odnosiła wiele sukcesów w swojej karierze sportowej. Poniżej znajduje się przegląd jej osiągnięć na przestrzeni lat, pochodzących z list światowych.
- 2001 – 3. miejsce (4,61 m),
- 2002 – 6. miejsce (4,62 m),
- 2003 – 7. miejsce (4,60 m),
- 2004 – 5. miejsce (4,72 m),
- 2005 – 3. miejsce (4,70 m),
- 2006 – 2. miejsce (4,75 m),
- 2007 – 3. miejsce (4,82 m),
- 2008 – 4. miejsce (4,75 m),
- 2009 – 5. miejsce (4,78 m).
Odznaczenia
Monika Pyrek, wybitna polska lekkoatletka, zdobyła szereg prestiżowych odznaczeń w uznaniu jej osiągnięć sportowych oraz wkładu w rozwój dyscypliny. Poniżej przedstawiamy kilka z nich:
- krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2009,
- srebrna odznaka „Za Zasługi dla Sportu” – 2019.
Przypisy
- a b c Monika Pyrek - nieprzypadkowa dziewczyna - Kobieta.pl [online], kobieta.pl [dostęp 24.04.2024 r.]
- Janusz Rozum, Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik: 90 lat polskiej lekkoatletyki 1919–2009. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2009.
- Monika Pyrek zdradziła płeć dziecka. 21.12.2017 r. [dostęp 18.09.2019 r.]
- Gwiazdy prywatnie: Monika Pyrek. TVN Style, 12.04.2018 r. [dostęp 18.09.2019 r.]
- Fundacja Moniki Pyrek – Powstała z miłości do sportu i niepohamowanej chęci zarażania tą pasją. [online] [dostęp 28.08.2021 r.]
- Monika Pyrek CAMP – Fundacja Moniki Pyrek [online] [dostęp 28.08.2021 r.]
- KINDER Joy of moving Alternatywne lekcje WF [online] [dostęp 28.08.2021 r.]
- Monika Pyrek Tour – ogólnopolski tour mityngów skoku o tyczce dla dzieci i młodzieży [online], monikapyrektour.pl [dostęp 28.08.2021 r.]
- Monika Pyrek-Rokita kandydatką do Komisji Zawodniczej MKOl [online], Onet Sport, 11.12.2015 r. [dostęp 28.08.2021 r.]
- Pyrek zakończyła karierę [online], Onet [dostęp 05.01.2013 r.]
- Monika Pyrek najlepszą tancerką [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 29.11.2010 r.]
- MONIKA PYREK: Na razie mam zakwasy [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 12.02.2011 r.]
- Polski Komitet Olimpijski: Monika Pyrek – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. [dostęp 01.12.2010 r.]
- Sukces Moniki, dramat Przemka [online], Sport.pl Gazeta Wyborcza Szczecin [dostęp 18.02.2011 r.]
- Plebiscyt sportowy – Pyrek i Duda zwyciężają [online], 24 kurier, 24.12.2010 r. [dostęp 11.01.2011 r.]
- FundacjaMonikiPyrek, Kinder Joy of moving Alternatywne lekcje WF e-platforma [online], 28.08.2021 r.
- Track & Field News [online], www.trackandfieldnews.com [dostęp 25.11.2017 r.]
- Zbigniew Jonik, Janusz Rozum: Polish Team for 9th World Championships in Athletics. Polski Związek Lekkiej Atletyki, 2003.
- Nieskuteczny atak na minimum do Turcji [online], Sport.pl Gazeta Wyborcza Szczecin [dostęp 08.02.2012 r.]
- Londyn 2012. Monika Pyrek pojedzie na igrzyska [online], Sport.pl [dostęp 10.06.2012 r.]
- European Junior Championships 1997. wjah.co.uk. [dostęp 09.03.2016 r.]
- European Indoor Championships (Women) [online], gbrathletics [dostęp 30.11.2010 r.]
- 2008 Olympic Games – Pole Vault [online], iaaf.org [dostęp 30.11.2010 r.]
- PawełP. Bartnik. Pole vaulter Monika Pyrek announces her retirement [online], iaaf.org [dostęp 14.01.2013 r.]
- Pyrek zwyciężczynią plebiscytu „Kuriera Szczecińskiego” [online], Sport w Interia.pl, 29.12.2009 r. [dostęp 11.01.2011 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Ryszard Marczak | Andrzej Salamon | Izabella Woszczyńska | Michał Marcjanik | Dawid Banaczek | Ryszard Szewczyk | Adam Weiner | Dariusz Patalan | Jakub Kaszuba (piłkarz) | Paweł Jakubowski | Anna Rogowska | Jarosław Olszewski | Marta Dzióbek | Jowita Ossowska | Natalia Kozioł | Zygfryd Perlicki | Michael Klim | Grzegorz Jakubowski | Mikołaj Witliński | Dorota BukowskaOceń: Monika Pyrek